Dit boek was in 1958 (Ned. vert. in 1961) het debuut van de schrijver die wel "de archivaris van de Holocaust" wordt genoemd en voor zijn strijd voor de mensenrechten de Nobelprijs voor de Vrede 1986 ontving. Het is het aangrijpende verhaal hoe hij als 14-jarige zeer vrome joodse jongen in 1944 gedwongen wordt in het getto te wonen en daarna wordt weggevoerd naar een concentratiekamp. Hij verliest hier al zijn familieleden, maar bovendien elk geloof in God en in de geestelijke waarden, die de kern van zijn bestaan vormden. Sober geschreven, zonder enige verfraaiing, van hoge literaire kwaliteit, eenvoudiger dan bijv. zijn latere essays, naar de realiteit, gevoelig: als het kind dat hij was toen het hem overkwam. We kunnen nu constateren, dat het een absoluut hoogtepunt is in de lange rij boeken over de concentratiekampen, niet zo lang geleden nog aanbevolen door Oprah Winfrey. Mooie recente vertaling met een voorwoord van Wiesel. Paperback; kleine druk.