Van 21 september tot 30 december 1944 zat de Vlaamse schrijver Ernest Claes onterecht vast in de gevangenis van Sint-Gillis op verdenking van collaboratie. Hij hield er een dagboek bij dat op een eerlijke manier zijn diepste emoties blootlegt en het klimaat van de repressie schetst. In zijn indringende inleiding bij dit 'document humain' wijst August Keersmaekers op een drietal constanten erin: de vroomheid van de auteur, zijn vaste overtuiging dat hij zich als 'vaderlander' niets te verwijten had en de bezorgdheid om zijn familie. Verder blijkt uit deze dagboekaantekeningen dat Claes in het schrijven en lezen een vluchtweg vond om de troosteloosheid van het gedwongen nietsdoen het hoofd te bieden. De tekst wordt geïllustreerd met fragmenten uit de oorspronkelijke cahiers van Claes en tien schilderijen van Kris Wollants. In bijlage volgen zeven andere teksten van Claes waarin hij zich verdedigt tegen de beschuldigingen. Mooie en uiterst verzorgde uitgave op groot formaat waarmee het Ernest Claesgenootschap de 'blijvende legende' die Claes is, weer eens op een verantwoorde manier onder de aandacht brengt. Tweekolommendruk. In tegenstelling tot wat de tekst op de achterkant vermeldt, is dit boek al eerder gepubliceerd; voor het laatst in 1990 onder de titel 'Cel 269'. Hide text