Volgens de Frans-joodse denker Emmanuel Levinas (1906-1995) is de Westerse filosofie een vorm van totaliteitsdenken dat (oorlogs)geweld in de hand werkt. Levinas doorbreekt de totaliteit door de idee van het Oneindige centraal te stellen; dit manifesteert zich in het naakte gelaat van de medemens, nog voordat hij een woord tot mij heeft gesproken. De ander is transcendent, ofschoon ik met hem in een sociale relatie sta in de alledaagse leefwereld. De ontmoeting met de ander is een ethische eis op mijn verantwoordelijkheid, die alle totalitaire eisen doorbreekt. Wie met Levinas op weg gaat, komt op interessant filosofisch terrein en zal tevens ontdekken dat zijn ideeën waardevol zijn voor ons dagelijks functioneren. Zijn ‘filosofie van het gelaat’ klinkt verfrissend in de uitgemolken discussie tussen modernisten en postmodernisten, en heeft bovendien grote invloed op de naoorlogse filosofie, theologie en sociale wetenschappen (met name de pedagogiek en de psychologie).