Ik ben een fan van kleine genres (kortfilms, gedichten, kortverhalen). Veeleer dan een groot verhaal te vertellen, tasten die de mogelijkheden van het medium af. De techniek primeert op de plotuitwerking, want er is geen tijd om breedvoerig te zijn — de boodschap moet met andere middelen overgebracht worden. Dat levert als het goed is een concentratie op die minstens dubbel zo krachtig is als die van de doorsnee Hollywoodkaskraker die het moet hebben van zijn epische kracht en special effects. De bundel 20 onder 40: nieuwe verhalen van de beste jonge schrijvers leek dus echt mijn ding. Helaas. De meeste van de hier verzamelde verhalen worden rechttoe rechtaan verteld, suggestiviteit lijkt verboden, en meestal drijven ze op slechts een ideetje, dat vervolgens uitgemolken wordt. En je kan dan als samenstellers toeteren dat de ‘nieuwe generatie er een van verhalenvertellers’ is en deze schrijvers zo — onterecht — in de traditie van Walschap trachten te plaatsen, het helpt niet. En misschien nog het grootste gebrek: dit lijken schrijvers zonder een problematiek. Of is de grootmoeder die naar het rusthuis moet echt een boeiend onderwerp (Ann de Craemer)? Is de afweging het verbodsteken te negeren werkelijk een snijdend dilemma waar dertigers van wakker liggen (Tom Naegels)? Waarom moeten we geïnteresseerd zijn in het puberale geschutter van een verliefde jongen en diens mislukte verleidingspoging met een zelfgemaakte tekening (Jeroen Theunissen)? Gaat het, zoals gesuggereerd wordt in de genoemde verhalen, echt over ontheemding in het eigen dorp, over de vraag of je je begint te confirmeren aan de norm eens je de wilde jaren ontgroeid bent, over de idee dat je met kunst geen meisjesharten steelt? Als hier de toekomst van de Vlaamse literatuur begint, zoals de flap de lezer wijsmaakt, dan is die toekomst erg braaf en saai.
Geen van deze auteurs durft iets: de verteltechniek is meestal conventioneel, en waar iemand toch iets probeert, loopt het ofwel fout (Joost Vandecasteeles pseudoreportage die van een hang naar gemakkelijk scoren getuigt, maar vooral aan inspiratieloosheid leidt), ofwel heeft het weinig impact (Hans Declercq die een oulipo-grapje uithaalt met zijn tekst zonder adjectieven). Ook inhoudelijk is er weinig spannends te beleven — dit zijn verhalen van bij de haard. Uit onmacht om iets beklijvends te bedenken, gaan sommige schrijvers dan maar choqueren (de makkelijkheidsoplossing van PB Gronda, Maarten Inghels, Thomas Blondeau, Vandecasteele). En zo wordt een op zich weinig ophefmakend maar kundig verhaal als dat van Ivo Victoria, over een vrouw die haar man uit zijn sleur probeert te halen door kleine pesterijen, plots een van de boeiendste. Gelukkig zijn er nog uitzonderingen. Saskia de Coster en Christophe van Gerrewey leveren een knap verhaal af, maar vooral David Nolens overtuigt met een verontrustend verhaal waarin de retoriek het leven gaat beheersen. Dat de toekomst van de Vlaamse literatuur minstens zo intelligent mag wezen! [Carl De Strycker] Hide text

Twintig korte verhalen van Vlaamse schrijvers jonger dan veertig jaar, onder wie reeds gevestigde namen als Ivo Victoria, Annelies Verbeke en Joost Vandecasteele, maar ook schrijvers wier romandebuut nog moet plaatsvinden. De bundel lijkt geïnspireerd op een soortgelijk project van de New Yorker in 2010, en komt nagenoeg tegelijk uit met de bundel 'Agents-provocateurs: 20 onder 35' (Prometheus, met Vlaamse èn Nederlandse schrijvers*). Elke schrijver wordt ingeleid met een kort interview en een portret van illustratrice Eva Mouton. De verhalen (14-16 pagina’s lang) zijn zeer divers, maar tonen duidelijk gemeenschappelijke factoren: retrospectie, soms stilstand, onmacht, teleurstelling, en veel verhalen over de grote rol van media in onze wereld: anonieme burgers met digitale identiteiten, doorgeslagen fanatici, mediageniek terrorisme. Belangrijk is vaak niet wát gebeurt, maar hoe erover bericht wordt. Geen verhalen vol hoop, wel een realistische stem van deze generatie, in telkens weer sprankelend en oorspronkelijk proza. Een fraaie, verzorgde, lezenswaardige bundel. Kleine druk. Hide text