Gabriel García Márquez (geb. 1928) is doorheen de jaren uitgegroeid tot het boegbeeld van de Spaans-Amerikaanse literatuur en de vader van het magisch-realisme. Hij beschouwt de roman als een poëtische omzetting van de werkelijkheid, waar het bovennatuurlijke deel van uitmaakt. Hét werk dat hem wereldvermaardheid bezorgde, is Honderd jaar eenzaamheid, de ultieme spiegel waarin Latijns-Amerika zich herkende. In 1982 mocht hij de Nobelprijs Literatuur in ontvangst nemen "voor zijn romans en korte verhalen, waarin het fantastische en het realistische gecombineerd worden in een rijk geschakeerde verbeeldingswereld, die het leven en de conflicten van een continent weerspiegelt".

De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Eréndira en haar harteloze grootmoeder is een bundeling van zeven verhalen, waar de normale, dagelijkse gang van zaken in een kleine dorpsgemeenschap door bovennatuurlijke zaken verstoord wordt. Het zijn schitterende tragisch-fantastische vertellingen die bevolkt worden door dergelijke bizarre personages als een aftandse engel waar de mot inzit, een tovenaar die niet kan sterven, de mooiste drenkeling ter wereld. Op 'Eréndira' na (uit 1972) allemaal verhalen uit de jaren '60. [Jen de Groeve] Hide text

Zes verhalen waarin de beroemde Colombiaanse auteur (1927) veelal bovennatuurlijke zaken vermengt met alledaagse gebeurtenissen in een kleine dorpsgemeenschap, b.v. een oude gevleugelde man, kennelijk een engel, met wie zelfs de bisschop niet goed raad weet, en een reusachtige drenkeling die door de gemeenschap tot een soort heilige wordt gemaakt. De daaropvolgende korte roman bevat het trieste relaas van een veertienjarig meisje dat door haar kolos van een grootmoeder tot prostituée wordt gemaakt omdat zij de schatten moet terugverdienen die haar grootmoeder eens is kwijtgeraakt. Schitterende vertellingen, sprookjesachtig van sfeer en doortrokken met een zeer verfijnde humor. Pocketeditie; kleine druk, krappe marge.