De oude engel Gabriël vindt dat 'onze goede vader' zijn scheppingswerk niet helemaal goed heeft gedaan, want alle dieren zijn zonder pels. Hij weet met enige moeite de Goede Vader te overreden om één dag naar de aarde te gaan om de dieren hun kenmerkende vacht en naam te geven. De dieren weten niet goed wat ze kunnen verwachten, maar komen allemaal op tijd opdagen. Alleen het roze beest komt te laat en eigenlijk heeft de Goede Vader geen zin meer. Toch krijgt het dier zijn naam en zijn krulstaart. Schitterende, eigentijdse literaire bewerking van een oud volksverhaal. Het verhaal is gelardeerd met moderne elementen (er mag geen pers aanwezig zijn) en uitspraken ('ik wil vanavond naar idool kijken op tv'), waardoor het een uitermate humoristisch karakter krijgt. De Goede Vader wordt als een mopperige man neergezet, die snel op zijn teentjes is getrapt. De illustraties in zachte tinten (veelal groen en roze) en over beide pagina's gespreid, beelden de tekst briljant uit. Alle dieren krijgen hun karakteristieke kenmerken, zoals de koe die graag zwart-wit wil zijn. Vanaf ca. 4 t/m 7 jaar. Hide text

Lang, heel lang geleden, in de tijd dat de dieren nog spraken, werd in een oud volksverhaal al verteld hoe het varken aan zijn krulstaart kwam. En dieren die praten, ja, die zijn er ruimschoots in dit verhaal. Op een mooie dag komt de engel Gabriël tot het besluit dat de dieren niet echt goed afgewerkt zijn: groot of klein, poten of niet, ze hebben enkel vel en dat is het. De engel doet zijn beklag bij de Goede Vader, die zich na wat gemopper en gehum laat overhalen om de dieren een vacht en een naam te geven. Zo gezegd, zo gedaan en op de grote dag staan alle dieren klaar om beschilderd, gekruld en dies meer te worden. Allemaal, behalve eentje. Het roze ding komt pas aan als God klaar staat om weer ten hemel te stijgen. Uiteindelijk warmt onze Lieve Heer de krultang op en bezorgt het dier, dat voortaan met twee namen door het leven zal gaan, een krul in zijn staart. Iedereen tevreden dus! In de haar kenmerkende stijl heeft Dendooven zich dit verhaal, dat ook door Felix Timmermans werd neergepend, eigen gemaakt. Het resultaat is een moderne, bij momenten zeer humoristische en literair hoogstaande versie. Zo blijkt God een lichtjes televisieverslaafde brombeer te zijn – ik wil vanavond nog naar Idool kijken op tv- die kickt op media-aandacht en van alle markten thuis is, getuige zijn gitaarles en talenkennis; kan de oude Gabriël niet meer fatsoenlijk op zijn trompet blazen en zijn de dieren niet allemaal even slim. De aandachtige lezer kan smullen van diverse taalspielereitjes en ondertussen nog zijn eigen accent aan het boek geven door middel van de doe-het-zelfpagina in het boek. Naast de krachtige tekstbewerking heeft Dendooven door het dominante gebruik van de roze kleur in haar tekeningen ook bewust de aandacht naar het varken getrokken, het beestje waar het uiteindelijk toch allemaal om draait in dit boek. Dendooven heeft weer een hoogtepunt aan haar al rijke oeuvre toegevoegd.
Hide text