Als er een geschrift is dat de afgelopen eeuwen, sinds 1766 toen het verscheen, het kunsttheoretische debat over de verhouding tussen de literaire en de beeldende kunsten heeft beheerst en zelfs behekst, dan is het wel Lessings beroemde verhandeling ‘Laocoön’, die nu voor het eerst en met een royale introductie en commentaar door Wessel Krul in het Nederlands is vertaald. Een kerntekst, over wat schilderkunst en wat poëzie vermag te zeggen of te verbeelden. Altijd weer grepen discussianten terug op Lessing, en voor hem op Horatius die het Ut Pictura Poesis had uitgevaardigd, een nog veel eeuwenlangere traditie die behelsde dat de poëzie zich als de schilderkunst diende te gedragen, een toverformule die in onze Renaissance en ook ver daarna tot verhitte debatten leidde tussen de vertegenwoordigers van de beide kunsten. Met de verschijning in het Nederlands van deze klassieke brontekst is de op het ogenblik razend populaire verhouding tussen de kunsten (ook muziek doet natuurlijk mee) gebaat – er is in het geval van veel spraakverwarring geen betere keus te maken dan terug te gaan naar de bronnen, Horatius en Lessing. Een prachtuitgave. Hide text