Uitgave van niet eerder gepubliceerde gedichten van de Vlaamse dichter Gust Gils (1924-2002), oprichter en medewerker van verschillende literaire tijdschriften. Het manuscript is postuum uitgegeven en er is voor gekozen de spelling zoals Gils die gebruikte niet aan te passen aan de huidige spellingsregels, zoals in het voorin als waarschuwing namens de erven Gils staat te lezen (bijvoorbeeld offisiële dokumenten). De verzen die zijn geschreven tussen 1993 en 1999 laten zich lezen als bespiegelingen, kritische observaties van die tijd, met af en toe een humoristische ondertoon: 'zijn ogen liggen zo diep in hun kassen/dat hij zowel vooruit kan kijken/als achteruit (...)'. Door de eenvoud maar tegelijkertijd de treffende woordkeus wordt de lezer gemakkelijk in de gedachte van het gedicht getrokken: 'laten wij zitting nemen/ in het park. (dat nu voortdurend/trager wordt/en een hap meeëten/van die grote eenzaamheid'. Mooi dat deze bundel opdook terwijl hij vergeten leek. Zeker de moeite waard. Hide text