Polleke heeft allerlei dingen in haar leven die nogal moeilijk liggen. Dat geldt vooral voor haar relatie met haar vader, die verslaafd en dakloos is. Hij noemt zich dichter maar schrijft nooit een gedicht, terwijl bij haar de gedichten gewoon opborrelen. Uiteindelijk ziet ze in dat hij nooit een dichter zal zijn en steeds verder afglijdt en stelt hem een ultimatum: afkicken of bij haar wegblijven. Tot haar verbazing wil hij afkicken, maar alleen als zij meegaat en ook al vindt haar familie het niets, ze zet door en samen gaan ze op weg naar het opvanghuis. In dit levendige ik-verhaal komt op een nuchtere, geloofwaardige manier de (gedachte)wereld van een meisje naar voren, waarin met liefde alle personen worden beschreven die een rol in haar leven spelen, vanuit hun eigen achtergrond. Daardoor is identificatie met de personages heel gemakkelijk Het originele eigentijdse taalgebruik waarin de humor niet is vergeten, gedeeltelijk in de vorm van kleine gedichtjes, nodigt uit tot (door)lezen. In het verhaal, in korte zinnen met veel spreektaal, wordt geen woord te veel gebruikt. Geïllustreerd met kleine zwart-wittekeningen; omslagtekening in kleur. Vanaf ca. 10 jaar. Vervolg op "Voor altijd samen, amen"*. Hide text