Rond auteur Guus Kuujer was het een aantal jaren stil, totdat hij in 1999 met het eerste deel van een serie kwam over Polleke, dat meteen goed was voor een Gouden Griffel. In rap tempo volgden in 2000 twee delen en nu dan het vierde. Hoewel los van elkaar te lezen zal iedereen die eenmaal een deel gelezen heeft, alles willen weten over Polleke, haar moeder die met de meester trouwen gaat, Spiek, haar vader die in de esoterie verdwaald lijkt en in een soort jurk rondloopt, Mimoen, haar vriendje, die met haar beste vriendin gezoend heeft, en opa en oma, met wie Polleke een fijne band heeft. Opnieuw worstelt de innemende Polleke met haar gevoelens, die zij in korte gedichtjes verwoordt. Zo komt er weer toenadering tussen Mimoen en Polleke en staat de meester erop dat ze vrede sluit met vriendin Caro. De trouwplannen tussen Pollekes moeder en de meester nemen vaste vormen aan. En dan is er nog opa, die ongeneeslijk ziek blijkt. Gelukkig is er geen sprake van droevig gesomber. Met veel gevoel voor humor en compassie zet de auteur de personages neer. Een heerlijk boek voor 10-jarigen e.o. Zilveren Griffel 2002. Hide text