In dit boek publiceert Hans Bourlon (1962) circa vijftig van zijn in een Belgische krant gepubliceerde columns. Er wordt gesteld dat de schrijver een ondernemer is en dat de teksten zich richten op de 'menselijke drama's die ondernemen met zich meebrengt'. Toch onderhouden de meeste teksten geen relatie met het ondernemerschap. De columns ademen meer de sfeer uit van gezelligheid en persoonlijke overdenkingen. Dat die vanuit een ondernemersgeest komen, doet daar niets aan af. Bourlons proza kan gaan over het jaar 2034, zijn nonkels (Vlaams voor 'ooms'), het dorpje Wieze, herten langs de snelweg, parkieten, lilliputters, een verhuizing enzovoort. Het boek is verlevendigd met poëzie-achtige teksten en twintig in zwart-wit getekende illustraties. Bourbon is nauwelijks kritisch in zijn onderwerpen, hij snijdt ook geen moeilijke zaken aan. Wel probeert hij wat humor in zijn werk te leggen; daarin slaagt de auteur in meerdere stukjes. Het lukt hem de lezer toegang in zijn belevingswereld te verschaffen. De waardering zit 'em daar dan ook in: in een stukje amusement, herkenbaarheid en zoals gezegd 'Vlaamse gezelligheid'. Hide text