De 'Kleine Ijsbeer'-boeken zijn ontzettend populair bij kinderen. Kleine IJsbeer en de walvisbaai is het negende in de reeks en als dusdanig heel herkenbaar: het knuffelgehalte van ijsbeer Lars is nog steeds even hoog. Bovendien gaat Hans De Beer een stap verder dan het zoveelste avonturenverhaaltje. Spelenderwijs legt hij de problematiek van de opwarming van de aarde uit aan de jonge doelgroep. Zo zegt Lars' vader: "Het is alweer meteen veel te warm, nog warmer dan vorige jaar! Dat loopt nog eens fout, wat ik je brom!". En een aalscholver vertelt Lars: "[...] door het mooie weer ben ik dit jaar veel verder naar het noorden gekomen dan anders." Daarnaast komt ook de problematiek van de walvisvangst aan bod. Wanneer Lars samen met de aalscholver met de beluga's gaat spelen, verschijnt er opeens een walvisvaarder. Pjotr de potvis wordt al dagenlang door hem achtervolgd, maar gelukkig kent Lars een baai waarin Pjotr en de beluga's veilig zijn. Maar door de opwarming van het klimaat breekt een groot stuk gletsjer af, dat de uitgang van de baai verspert. Met een oud scheepszeil en de hulp van Lars' ouders worden de potvis en de beluga's alsnog gered. Op het einde van het boek neemt Lars uitvoerig en uitbundig afscheid van zijn nieuwe vrienden.

Kleine IJsbeer en de walvisbaai is net zoals de andere boeken uit de reeks vlot geschreven en de tekst leent zich uitstekend tot voorlezen. De paginagrote illustraties in zachte tinten bieden stof tot kijken en zetten jonge kinderen aan tot zelf vertellen. Ze schetsen een duidelijk, maar enigszins geromantiseerd beeld van de Noordpool: blauwgroene tinten van ijzig water, blauwwitte ijsschotsen, sneeuwvlokken, geel-oranje-rode luchten en de eindeloze uitgestrektheid die slechts doorbroken wordt door een scheepswrak en ijsbergen. Leuk prentenboek in een aardige reeks. [Hilde Debacker] Hide text

Lars, de kleine ijsbeer, ontmoet aalscholver Arie die vanwege het mooie weer voor het eerst op de Noordpool is. Arie is samen met de witte walvissen meegekomen, die Lars ook nog nooit heeft gezien. Zij hebben samen veel plezier tot potvis Pjotr komt melden dat hij door een walvisjager wordt opgejaagd. Ze zijn in groot gevaar. Samen met Arie verstopt Lars de walvissen in een baai waar ze veilig zijn voor de walvisvaarder. Wanneer door de warmte een gletsjer afbreekt die de baai afsluit kunnen de walvissen er niet meer uit. Lars bedenkt een plan zodat de walvissen weer kunnen terugkeren naar zee. Karakteristiek Lars-prentenboek dat voortborduurt op het concept van de andere delen. De soepel lopende tekst laat zich goed voorlezen en maakt de gevolgen van de opwarming van de aarde voor jonge kinderen zichtbaar en bespreekbaar. De zachtgekleurde illustraties van verschillende grootte vullen de tekst aan en maken dat het verhaal kinderen blijft boeien. Het wensvervullende 'eind goed al goed-einde' past in de lijn van de vorige delen. Vanaf ca. 4 jaar Hide text

Lars, de kleine ijsbeer, is blij dat de winter voorbij is en dat hij terug op stap kan gaan. Zo komt hij Arie de aalscholver tegen. Samen gaan ze op zoek naar de witte walvissen. Al snel sluiten ze vriendschap en spelen ze samen, maar wanneer de walvisjagers aankomen vluchten de walvissen naar een beschermde baai. Op die manier kunnen ze ontsnappen. Door het afbreken van een stuk gletsjer komen ze echter vast te zitten in de baai. Gelukkig is Lars inventief genoeg om zijn vrienden opnieuw te redden. Ook al is dit het zoveelste boekje in de reeks van de kleine ijsbeer, toch blijven zowel het verhaal als de illustraties vertederen. Het verhaal is mooi opgebouwd en de kleuters komen in contact met de verschillende dieren en hun gewoontes. Er wordt heel respectvol omgegaan met de verschillende personages en alles blijft heel lief en zacht. Op een heel eenvoudige manier worden jonge kinderen geconfronteerd met de opwarming van de aarde en wat de mogelijke gevolgen kunnen zijn. Ze maken ook kennis met de noordpool en komen te weten dat het er zes maanden donker en zes maanden licht is. De illustraties zijn zoals bij vorige delen in zachte kleuren gemaakt en vertellen elk op zich een verhaal; de tekst erbij is een goede aanvulling.

Hide text