De ouders van Linus willen het grote, oude herenhuis waarin ze wonen, verkopen omdat het teveel kost aan onderhoud. Dat is niet naar de zin van Linus (9) en zijn zus Marte (10) die de verkoop proberen te verhinderen. Een oude buurman vertelt Linus dat hij in zijn hoofd foto’s moet nemen als herinnering en dat het afscheid dan niet definitief is. Dat is evenwel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Tijdens de laatste nacht in het oude huis lukt het hem afscheid te nemen en na een paar weken, als het sneeuwt, ziet hij in gedachten de oude kastanjeboom onder een laagje sneeuw. Dit sfeervolle verhaal handelt over verhuizen, afscheid nemen en over herinneringen die het verleden kunnen doen herleven. In eenvoudige en heldere taal schetst de auteur een suggestief portret van Linus en zijn licht mentaal gehandicapte zus Marte. Het gehandicapte meisje, dat een cruciale rol in het verhaal speelt, wordt luchtig beschreven en Linus kan dan ook veel van haar hebben. Leestechnisch is het boek gemakkelijk zodat het ook lezers met leesmoeilijkheden kan aanspreken. De hoofdstukken zijn kort en zijn voorzien van expressieve zwartwitillustraties. Voor 8- à 9-jarigen is dit een gevoelig, knap verteld verhaal. Hide text