Jan Van Coillie verzamelde voor dit boek de beste honderd gedichten van de afgelopen tien jaar. Na een voorwoord van de bloemlezer komen vaak gerenommeerde dichters als Hans en Monique Hagen (6x), Bas Rompa, Edward Van de Vendel, Bette Westera (allen 5x) en Ted van Lieshout en Theo Olthuis (4x) aan het woord. De gedichten zijn onderverdeeld in zeven thema’s: gevoelens en gedachten, familie, school, natuur, dieren, sterke verhalen en slapengaan. Zo traditioneel als deze thematitels lijken, zo inventief en creatief zijn de ondertitels en is de gekozen poëzie. De diversiteit is een sterk punt. Het openingsgedicht van Kees Spiering vertolkt het fraaist het wezen van deze bloemlezing: 'Eén gedicht is nooit genoeg - tienduizend evenmin. (…) Iemand moet dit lezen. Steeds opnieuw voor het eerst'. De gedichten werden van nieuwe kleurenillustraties voorzien. In trefzekere, karikaturale stijl geven ze de woorden een beeld. Achterin een alfabetische auteurslijst en trefwoordenlijst. Van dezelfde bloemlezer verscheen 'Voel je wat ik voel? De 150 mooiste gedichten over gevoelens voor kinderen' (2009)*. Deze kloeke bundel is op het lijf geschreven van iedere poëzieliefhebber, al te beginnen met kinderen vanaf ca. 6 t/m 12 jaar. Hide text

Zo om de tien jaar brengt Jan van Coillie een bloemlezing van gedichten voor kinderen uit het voorbije decennium. De selectiecriteria die hij daarbij hanteert, zijn originaliteit, authenticiteit, de juiste spanning tussen o.a. herkenbaarheid en vervreemding, en tenslotte vakmanschap. Inhoudelijk zijn de gedichten gegroepeerd rond zeven themata: gevoelens en gedachten, familie, school, natuur, dieren, sterke verhalen, en slapen gaan. Samen met een lijst van auteurs en een trefwoordenlijst maakt dit opzoeken makkelijk. Het geheel is opnieuw een mooie compilatie van wat dichtend Vlaanderen en Nederland te bieden heeft, met een zeldzame vertaling ertussen van werk van Roald Dahl, Jujja Wieslander of Pulak Biswas. Uitgebreid aanwezig zijn Hans Hagen, Bas Rompa, Edward van de Vendel, Gil Vander Heyden, Bette Westera. Het niveau wisselt uiteraard, met mooie uitschieters zoals deze van Hans en Monique Hagen:
“een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint” (p. 27)
De illustraties van Kristien Aertssen zijn bijzonder geslaagd, vooral die op de themapagina’s, en het geheel van de uitgave is zeer verzorgd.
Hide text