Jay McInerney heeft een reputatie opgebouwd als een vernietigende portrettist van het New Yorkse stadsleven. Zijn oeuvre wordt vooral geschraagd door twee werken: het debuut Bright lights, big city (1984) en de roman De schittering valt (1992). Vooral zijn eigen sociale klasse -- de welgestelde maar spiritueel arme massa die Manhattan bevolkt, de ogen gefixeerd op de volgende sport van de sociale ladder -- moet het ontgelden. Waar De schittering valt een kroniek biedt van de late jaren '80, neemt McInerney in The good life (vert. Het goede leven) de pen weer ter hand op de vooravond van 9/11. Vele personages uit De schittering valt verschijnen opnieuw op het toneel in de snel verdwijnende schaduw van de Twin Towers. Centraal staan twee ex-yuppiekoppels, de Galloways en de McGavocks, die intussen de kaap van de 40 overschreden hebben. Corinne Galloway heeft haar carrière als effectenhandelaar laten vallen om voor de tweeling te zorgen; een beslissing die ze enigszins betreurt. Haar man Russell, literair redacteur, heeft met de mislukte overname van de uitgeverij de financiële boot gemist. Waar de Galloways boven hun stand leven, zwemmen de McGavocks in het geld. Luke heeft het gemaakt als bankier en kan zich een sabbatical year veroorloven om een boek te schrijven. Maar het glamourleven dat zijn vrouw leidt, en de manier waarop zijn 14-jarige dochter opgroeit, baren hem zorgen. En dan gaat het licht uit... McInerney heeft 9/11 meegemaakt, maar vermijdt een directe aanpak. De draad wordt pas de dag na de feiten weer opgenomen: Luke en Corinne ontmoeten elkaar in de van stof vergeven straten. Hun schuldgevoelens brengen hen ertoe om zich als vrijwilliger op te geven voor de soepkeuken nabij Ground Zero. 9/11 wordt zo een katalysator voor een buitenechtelijke relatie.

McInerney heeft lang gemengde gevoelens gehad over het schrijven van een 9/11-roman. Norman Mailer heeft hem aangeraden om minstens tien jaar afstand te nemen, maar uiteindelijk heeft McInerney de roep van zijn hart gevolgd in de overtuiging dat het zijn maatschappelijke plicht was om de gebeurtenissen te duiden. En daar wringt het schoentje. Deze roman draait al te oppervlakkig rond 9/11 om enige vorm van diepgang te bieden. Dat neemt niet weg dat McInerney nog steeds een ironische pen kan hanteren als het om de portrettering gaat van zijn stadsgenoten met meer geld dan hersenen. Toch sluipt in Het goede leven een aan schuld gerelateerde sentimentele gezwollenheid die maakt dat dit boek tekortschiet als bijtende kroniek van de eeuwwisseling. Nog vijf jaar rijping had van een goed boek iets schitterends kunnen maken. [Kris van Zeghbroeck] Hide text

Deze nieuwe roman van de schrijver van "Bright Lights, Big City" begint sterk, met de beschrijving van het leven van Corinne, moeder van een tweeling van zes jaar, in New York vlak na de ramp van 9/11. Ze gaat als vrijwilligster werken om de hulptroepen van eten en drinken te voorzien en ontmoet daar Luke, net als zij getrouwd, en vader van een dochter van 14. In de verwarring van deze moeilijke periode vinden ze elkaar; ze blijken beiden huwelijksproblemen te hebben en beginnen een verhouding. Ze komen op het punt dat ze moeten kiezen of ze een nieuw leven met elkaar willen beginnen. De schrijver heeft een scherp oog voor de perikelen van het moderne gezinsleven en de drang van mensen om na een dergelijke ramp met een schone lei te willen beginnen. Over "het goede leven" wat Corinne en Luke samen hadden kunnen opbouwen, had de lezer dan ook graag meer willen weten. Vrij kleine druk.