Maggie en Malin zijn twee meisjes die in twee verschillende delen van de wereld worstelen met hun magische talenten. Maggie, die alleen in het Einde van de Wereld woont, wordt verleid door Adam Knuddeling en voor het karretje van de Fluisteraar gespannen. Zij wordt de Ruiter van Bloedvergieten, een van de drie Ruiters die de tweede Rampspoed zullen aankondigen, de Apocalyps en het Vergaan van de Wereld. Malin en de overgebleven goden moeten proberen haar tegen te houden.
Bent u nog mee? Dit vervolg op Vuurvolk (2007) van de schrijfster Joanne Harris, die internationale bekendheid verwierf dankzij de verfilming van haar boek Chocolat, is aangekondigd met trommels en trompetten, en ik kan het niet helpen dat het naar mijn gevoel ook zo leest: als een heleboel kabaal.
Hoewel de schrijfster in de inleiding beweert dat je het eerste deel van deze reeks niet per se hoeft te hebben gelezen, is het verhaal in het begin amper te volgen met de summiere en vooral cryptische informatie over wat voorafging als enige leidraad. De lezer wordt bestormd met hoofdletters in de trant van de eerste paragraaf van deze recensie, wat na verloop van tijd een bijzonder ergerlijke leeservaring wordt. Ook het feit dat Harris voortdurend wisselt van vertelstandpunt, en dat er een waslijst aan personages is die allemaal functioneren op verschillende niveaus en werelden, maakt van dit boek in eerste instantie een onoverzichtelijk kluwen. Dat betert wel in de loop van de lectuur, wanneer de personages wat meer kleur en een gezicht krijgen voor de lezer, maar de eerste tachtig pagina’s overbruggen is voor velen zeker een brug te ver.
En het is nog maar de vraag of het echt de moeite loont om echt te investeren in dit verhaal. Harris schrijft zoals je zou praten: ze kletst de ene vlotte zin aan de andere. Alles is overgoten met onnodig veel beschrijvingen van houdingen, gebaren en gevoelens en de dialogen tussen personages zijn oeverloos en daardoor inhoudelijk ook erg dun. Over de wereld van de Noorse mythologie, de goden, de runen en hun magische krachten valt beslist wat beters te schrijven. En te lezen. [Kirstin Vanlierde] Hide text

Was Malin in het eerste deel 'Vuurvolk'* nog de hoofdpersoon, nu is haar tweelingzusje Maggie voorbestemd om een opdracht te vervullen. Ook zij heeft een runenteken op haar hand en beschikt over magische gaven. In een wereld van (half)goden, die allerlei verschijningsvormen hebben, moet ze haar weg vinden en moeilijke keuzes maken. Veel is niet wat het lijkt, waardoor het moeilijk is om op je omgeving en op de personages die ze ontmoet, te vertrouwen. Bovendien moet de queeste in twaalf dagen worden afgerond. Het apocalyptische eind suggereert een vervolg. Voorin staat een samenvatting van het voorgaande deel, wat helpt om de gebeurtenissen weer op te halen. Ook zijn kaarten van de negen werelden en de middenwerelden afgebeeld. Met veel relativerende humor en veel vaart worden de avonturen beschreven. De personages zijn goed uitgewerkt. De sfeer verwijst naar Noorse en Griekse mythologie. De overvloed aan informatie, personages en gebeurtenissen maakt het soms lastig om de rode draad te volgen, maar dat is voor de liefhebber van fantasy geen probleem. Voor ervaren fantasylezers vanaf ca. 14 jaar. Hide text

'Runenvuur': Een schitterend spel van Noorse mythologie. Zo maakte de commentaar van Stephenie Meyer van de gekende Twillight-serie  me warm om dit boek (588 pagina’s!) te lezen. De schrijfster ervan is ook gekend van het verfilmde boek 'Chocolat', een film die me zoals zo velen wel heeft weten te bekoren.
Met de nodige dosis doorzettingsvermogen doorworstelde ik het eerste deel van dit boek. Het voorgaande ‘Vuurvolk’ heb ik niet gelezen, noch ben ik een kenner van de Noorse mythologie. Het was dus niet eenvoudig om alle personages en werelden te doorgronden. Pas vanaf pagina 183 kreeg ik een beetje een beeld over de goden (de Vanir en de Aesir) en de Anderen, wat runentekens zijn, Orde en Chaos, De Negen Werelden, Ragnarok, Droom, … Vanaf dan had ik ook door wie de hoofdpersonages zijn (Maggie Rede, Malin, Loki) zodat ik me op deze personages en hun verhaallijn kon concentreren. Voor een leek is het immers behoorlijk moeilijk de mythologie, de typische taalschat en de verhaallijn te begrijpen. Gelukkig wordt er met momenten ook op een humoristische manier verteld.
Vanaf pagina 300 begon ik het verhaal zelfs ietwat innemend en boeiend te vinden. Sta me toe om een heel korte inhoud te geven. De liefhebbers ontdekken de details door het boek zelf te lezen. Maggie Rede is het hoofdpersonage en zij zal de werelden moeten redden. Het hele verhaal is gebaseerd op tegenstrijdige gevoelens. Wie moet ze vertrouwen of wantrouwen? Wie spreekt de waarheid en wie liegt? Zal Chaos overheersen of wint Orde?
Het boek deed me soms (met de nodige nostalgie) aan 'The Never Ending Story' denken. Er wordt door het meisje op een slangenwezen gereden/gevlogen. Ze razen door Droom en gaan met een ongelooflijke snelheid vooruit. Op het einde moet er gedroomd worden om de werelden te herstellen. Elke droom betekent een nieuw stukje wereld.
Teveel uitweiden zou het ingewikkeld maken. Wat zeker is, is dat het een boek is voor geoefende tienerlezers die houden van dit genre. De doelgroep zou 13+ zijn, maar dat lijkt me wel jong om zo een ingewikkeld en dik boek aan te kunnen.
Hide text