Dit is niet zomaar een boek over het leven van de slechtvalk. Het is bijvoorbeeld niet in wetenschappelijk jargon geschreven, maar in prozaïsche volzinnen: een bijzondere manier om te beschrijven wat de auteur waarneemt. Uit alles blijkt zijn genegenheid voor deze bijzondere roofvogel en zijn sterke drang om het dier te begrijpen en zijn majestueuze wezen te vatten in woorden. Het gaat over trekkende exemplaren, die in de winterperiode aan de oostkust van Engeland verblijven, hoe ze zich gedragen en hun prooi vangen, hun kleuren en vormen en het landschap waarin ze verkeren. Na een inleiding, waarin de auteur zijn obsessie voor deze roofvogel toelicht, en een hoofdstuk met meer feitelijke gegevens over de roofvogel, volgen zijn waarnemingen. Geschreven in dagboekvorm, beginnend op 1 oktober en eindigend op 4 april, als de laatste vogels weer naar het noorden trekken. Elk van de 86 beschreven 'zoekmomenten' (dagen) staat op zich. De beschrijvingen getuigen van een uitgesproken zorg voor de toekomst en daarmee ook een obsessieve wil om wat er nog is, vast te leggen. De auteur was een voormalige bibliothecaris die jarenlang als een soort kluizenaar in de natuur leefde. Hide text