Monica (12) woont in Chili met haar vader, moeder en zusje van acht. Omdat haar oma ziek is, gaan ze tijdelijk terug naar België. Haar vader, moeder en zusje passen zich snel aan en hebben het naar hun zin. Monica echter heeft heimwee. Ze mist het leven in Chili en ook haar vriendin Luna Paz. Monica maakt afspraken met zichzelf voor als ze weer terug is in Chili, en die bewaart ze in een blikken doosje. Eerst verloopt het contact met haar oma stroef, maar langzaam maar zeker verandert dat. Oma vindt het fijn als Monica verhalen vertelt over het leven in Chili. De opbouw van dit debuut is boeiend. Gedeeltes over het wennen aan België en het groeiende contact met haar oma worden afgewisseld door de bijzondere verhalen over Chili die ze aan haar oma vertelt. Deze verhalen zijn cursief gedrukt. De korte getitelde hoofdstukken beslaan slechts twee tot vier pagina's. Het omslag van het boek, dat Monica’s liefde voor Chili in de vorm van een soort collage uitbeeldt, past goed bij de sfeer van het boek. Vanaf ca. 10 jaar. Hide text

Monica leidt een zalig leventje in Chili. Een leven dat danig verstoord wordt wanneer haar oma in België ernstig ziek wordt. Het hele gezin vertrekt tijdelijk naar het land van herkomst.
Tijdelijk, daar trekt Monica zich aan op. Want België, da’s maar niks. In de plaats van haar beste vriendin zit ze immers opgescheept met een norse grootmoeder die niet geïnteresseerd is in Chili. Monica telt dus verbeten af, tot ze zich realiseert dat tijdelijk misschien toch niet zo tijdelijk is … Gelukkig helpen haar sprookjesachtige verhalen over Chili haar om het leven hier te aanvaarden en slaagt ze er zelfs in haar oma te ontdooien. Het verleden heeft immers ook zo zijn geheimen.
Lief debuut waarin de auteur goed de emotionele kracht van heimwee duidt. De oude Chileense volksverhalen zijn sfeervol en tonen waarom Monica zo’n verlangen heeft naar ‘haar’ land. De langzame toenadering tussen Monica en haar grootmoeder is zeer geloofwaardig neergepend, al wist het verhaal van dit zich vaak eenzaam voelende meisje me niet echt te pakken. Misschien stond ze daarom toch te ver van mijn leven af in een land waarin ik me best thuis voel.
Hide text