Op een dag belanden een meisje en eekhoorn Simon in de grote boom. Zij noemen elkaar Meisje en Boom. Boom zorgt voor het meisje en het meisje voor de boom, totdat er iets verandert bij Meisje. Ze voelt zich ongelukkig en niets kan haar helpen. Ook dokter Spin niet. Meisje kiest ervoor te verdwijnen. Eekhoorn Simon blijft achter; hij moet ervoor zorgen dat Boom na zeven winters wakker wordt. In dit sprookjesachtige verhaal wordt een fantasiewereld gecreëerd waarin weinig concreet wordt benoemd. Op een subtiele manier komen intense gevoelens als depressie, verdriet, rouw, loslaten en doorgaan aan de orde. De bijzondere illustraties, die soms een pagina en soms twee pagina’s beslaan, zijn gemaakt in een combinatie van gouache, kleur- en tekenpotlood en collage, waarbij de ondergrond van lijntjespapier soms doorschemert. De combinatie van sprookje met fantasie-achtige illustraties zorgt ervoor dat waar het eigenlijk over gaat voor kinderen niet angstig overkomt. Dit prentenboekje biedt ouders en opvoeders handvatten om de thematiek van depressie en zelfmoord te bespreken met kinderen. Vrij kleine letter. Vanaf ca. 7 jaar. Hide text

Wat begint als een lieflijk sprookje over Meisje en Boom, krijgt een sombere wending. Als we Meisje leren kennen, is er niets dan liefde. Liefde van Meisje en haar knuffel, de eekhoorn Simon, voor Boom, maar zeker ook omgekeerd. Meisje zorgt goed voor Boom en zijn bewoners, zoals de coconnetjes van vlinders. Boom zijn liefde lijkt eindeloos: hij zorgt voor schaduw op warme dagen, hij vouwt zijn bladeren tot een zacht bedje en ze genieten ervan om naar elkaars verhalen te luisteren. Hier en daar duikt dokter Spin op, waar ze het ook goed mee kunnen vinden. Elke avond schrijft Meisje in haar boekje op wat ze gedaan, gezien en gevoeld heeft. Ze is gelukkig en ze geniet van deze vriendschap. Dat uit zich in haar activiteiten, haar dansjes en haar dromen. Om een niet nader genoemde reden komt hieraan een einde. Meisje danst of lacht niet meer, ze heeft enkel nog nachtmerries, haar boekje blijft onaangeroerd en zelfs eten lukt niet meer. Dokter Spin noch Boom kunnen haar troosten of helpen. Ze weet zelf niet wat er mis is. Ze weet enkel dat het stormt in haar hoofd. Ze laat alles, zelfs Simon, achter en vertrekt. Vanaf nu is alles somber en leeg ...

‘Dans me’ is geen gemakkelijk boekje omdat er geen duidelijkheid is rond de gevoelens en het verdwijnen van Meisje. Je voelt wel dat ze kwetsbaar is, maar je probeert als lezer toch ook te doorgronden en te begrijpen. Meisje had alles om gewoon maar gelukkig te zijn, maar het bleek niet voldoende. Op dat vlak blijft het wazig, maar tegelijk ook aantrekkelijk. Je krijgt de ruimte om zelf in te vullen wat er met Meisje aan de hand is. Boom heeft het heel moeilijk met de afwezigheid van Meisje en houdt zich vast aan de herinneringen. Je voelt hoe die herinneringen hem recht houden, maar ook hoe hij haar zo ook dichtbij houdt en tegelijk verdriet heeft.

Thema’s als depressie, zelfdoding, afscheid, verdriet, rouwen en loslaten zijn niet gemakkelijk voor deze leeftijdscategorie. Karla Stoefs slaagde erin om ze subtiel en helemaal niet bedreigend aan te brengen. Ook de zweverige illustraties dragen hiertoe bij. Ze beslaan soms twee pagina’s en dragen de tekst alsof het thema vederlicht is.

Hide text