Van Eeden tot heden bevat veertien gedegen wetenschappelijke studies over de diverse raakpunten tussen de contemporaine literatuur van de Lage Landen en haar Midden-Europese tegenhangers. De drie samenstellers hebben in een 'Ten Geleide' opzet en uitwerking perfect toegelicht. Zo willen zij een aantal blinde vlekken in de Europese literatuurhistoriografie opvullen, d.i. wijzen op de wisselwerking tussen kleinere Midden-Europese literaturen en die der Lage Landen. Daarbij ligt de nadruk vooral op Poolse, Hongaarse en Tsjechische casestudy’s. Dat resulteert in uitstekende, vaak zeer meticuleuze comparatistische analyses en receptieonderzoeken, bijvoorbeeld over Ryszard Kapuściński en Frank Westerman, Tadeusz Miciński en Frederik Van Eeden (vandaar de wat mislukte woordspelerige titel), over Bernlef en de Poolse dichter Herbert, over Erwin Mortier en Bruno Schulz. Aan receptie is het tweede deel gewijd, vooral over auteurs van het interbelllum (Van Ostaijen – Kafka, de damesromans van Jo Van Ammers-Küller in Tsjechië, Hongarije en Polen…). In het afsluitende derde deel staat de wederzijdse beeldvorming in het brandpunt. Er is een luimig stuk van Raymond Detrez over het gebruik van Bulgaren in de literatuur. Kees Mercks heeft het over de contacten tussen Miloš Seifert, Rabindranath Tagore en Frederik Van Eeden, Jelica Novaković ontwerpt een totaalvisie op het beeld van de Nederlanden in de moderne Servische literatuur. In een exhaustief artikel worden over de boeken van Johan De Boose over Polen en Kroatië indringende vragen gesteld. Stuk voor stuk gaat het om diepgravende artikels, elk voorzien van een beknopte Engelstalige inleiding en met een serieuze bibliografie toe. [Jos Van Damme] Hide text