Ook Mieke Vogels, fel bezig met deze materie, las Dieltiens' verhaal over de ,,arme'' Sandy en de ,,rijke'' Alexander, een verhaal waarvan veel details haar herinnerden aan haar jeugdjaren. Of de roman iets zal veranderen aan de verontrustende Vlaamse cijfers van 5 procent kansarmoede en steeds meer gezinnen met steeds meer schulden is twijfelachtig. Ze vindt wel dat het boek ,,de armen een stem geeft'' . Ze hoopt dat de Sandy's van morgen evenveel kansen zullen hebben als de Alexanders van vandaag''.

,,Kristien, je hebt je stevig ingewerkt in de problematiek.'' Kristien Dieltiens: ,,En daarbij kwam ik tot de verbijsterende gedachte dat elke beginsituatie vertrekt van de idee dat armoede moet overwonnen worden. In deze wereld is het beter als je geld en bezittingen hebt. Onbewust vinden we dat iemand die minder heeft en minder doet, ook minder is.''

,,Het boek vermijdt de clichés over rijk en arm.'' ,,Ik beschrijf in ,,Bloemen'' niet alleen de tegenstelling tussen beiden, maar ook wat ze gemeen hebben. Allebei kennen ze schaamte, allebei hebben ze verlangens. Ze zjn allebei onderhevig aan de verleiding, het gevoel dat ons zo doet lijden.''

Bent u zelf tot nieuwe inzichten gekomen? ,,Mijn boek eindigt anders dan men vooraf dacht. Ik ben immers aan de andere kant gaan staan, die van de arme, en voelde me één met hen. Ik weet dat mijn boek niets zal veranderen aan de armoede. Maar ik hoop dat het een warm licht mag zijn voor plekken in de wereld waar het donker is.'' (LFB)

Hide text

Sandy is een 'ypsilongriet': ze woont in een achterstandswijk, waar de namen van de kinderen vaak eindigen op een y. Een belangrijke en ook onzeker makende vraag voor haar is of ze een betere maatschappelijke positie wil bereiken of dat ze trouw blijft aan het armoedige bestaan dat ze kent (en dat ze met volharding probeert te verbeteren). Aanvankelijk lijkt de ellende in het gezin duidelijk en enigszins zwartwit. Na verloop van tijd blijkt, dat er veel nuances in de omgang tussen de gezinsleden zijn. Die nuances maken ook Sandy's gehechtheid aan haar familie begrijpelijk. De wederzijdse aantrekkingskracht tussen haar en een jongen uit de betere kringen verbindt de twee werelden niet, maar zet ze apart. De titel verwijst naar een schilderij en naar de mooie en verzorgde leefomgeving van welgestelden. Het boek biedt goede mogelijkheden om over armoede in onze samenleving na te denken en te praten. Samen met 'Kermis voor Sam' van Bertie Elias (prentenboek) en 'Een meisje van karton' van Stefan Boonen (basisonderwijs) vormt dit boek een drieluik. Vanaf ca. 12 jaar. Hide text