Het hemelkind verliest zijn gouden bal. Om die op aarde te gaan zoeken, wordt het een baby en groeit het twee jaar op bij zijn ouders en broer. Tot het zijn bal vindt en blij terugkeert naar de hemel. Zijn ouders vinden troost in de glans die het maakt aan de hemel.
Debuterend auteur/illustrator Kristien Dieltiens (43) maakte een symbolisch sprookje dat geboorte en vooral dood als natuurlijke onderdelen van het leven wil uitbeelden. Zodanig zelfs dat ze de dood als vreugdevol voorstelt - voor het 'dode' hemelkind tenminste, dat gelukkig naar de hemel terugkeert, vol van goede herinneringen aan zijn verblijf op aarde. Een positieve gedachte voor de nabestaanden.
Maar toch is het boek niet meteen voor ouders bedoeld, als wel voor kinderen die met de dood geconfronteerd worden, in de actualiteit (het boek is opgedragen aan de vermiste en vermoorde kinderen en eindigt met een heleboel witte ballonnen) of in hun eigen leefwereld. Kinderen zijn in onze dood-allergische samenl…Read more
Het hemelkind verliest zijn gouden bal. Om die op aarde te gaan zoeken, wordt het een baby en groeit het twee jaar op bij zijn ouders en broer. Tot het zijn bal vindt en blij terugkeert naar de hemel. Zijn ouders vinden troost in de glans die het maakt aan de hemel.
Debuterend auteur/illustrator Kristien Dieltiens (43) maakte een symbolisch sprookje dat geboorte en vooral dood als natuurlijke onderdelen van het leven wil uitbeelden. Zodanig zelfs dat ze de dood als vreugdevol voorstelt - voor het 'dode' hemelkind tenminste, dat gelukkig naar de hemel terugkeert, vol van goede herinneringen aan zijn verblijf op aarde. Een positieve gedachte voor de nabestaanden.
Maar toch is het boek niet meteen voor ouders bedoeld, als wel voor kinderen die met de dood geconfronteerd worden, in de actualiteit (het boek is opgedragen aan de vermiste en vermoorde kinderen en eindigt met een heleboel witte ballonnen) of in hun eigen leefwereld. Kinderen zijn in onze dood-allergische samenleving nauwelijks voorbereid op het verwerken van de dood. Dieltiens boek kan een hulpmiddel zijn in het rouwproces. Niet door de lezer belerend bij de hand te nemen, maar door een eenvoudig, optimistisch verhaal in vrolijke, warme tekeningen. Dieltiens: «De grote mysteries van het leven worden door een kind het best 'gegrepen' door beeldende taal. Later komt het begrijpen.»
De herhaalstructuur (in het naar de aarde gaan en naar de hemel terugkeren) en de ietwat omslachtige taal zijn typisch voor sprookjes: zo zegt de auteur niet dat het kind op een dag de bal vindt, maar «Op een dag keek het kind niet meer rond in de wereld, maar het spiegelde zich in het goud van de teruggevonden bal.» Een passage als «De wind gaf het kind zijn hemelse vleugels terug. En de moeder en de vader voelden een stormachtig verdriet.» maakt duidelijk (de wind en de storm in een tegenstelling van vreugde en verdriet) dat Dieltiens jaren heeft geschaafd aan de verwoording van haar verhaal. Zo ook aan haar tekeningen, die vaak schitterend zijn, terwijl sommige wat gekunsteld overkomen. Een sterk prentenboek dus, dat ondanks het risico op meligheid erg geloofwaardig is.
Hide text