KameLeon komt te laat op zijn eerste schooldag en alle ogen zijn op hem gericht. Als hij dan ook nog eens spontaan de kleur van zijn blauwe krukje aanneemt, trekt hij nog meer aandacht. Kikker vindt groen mooier. Anderen blauw, want dat is de kleur van vergeet-me-nietjes, van bosbessen en de hemel. 'Hier op school is jouw kleur blauw', concludeert GiRaf. Maar daarop begint KameLeon te huilen. Niet dat hij blauw geen mooie kleur vindt, maar hij wil af en toe veranderen. Gelukkig zien de andere dieren hier nu ook de lol van in. Vol bewondering kijken ze hoe hij springend van krukje naar krukje telkens weer van kleur verandert en er ontstaat direct een feestje met KameLeon als middelpunt. Prentenboek met een duidelijke moraal: iedereen is anders en verschillen moeten gevierd worden. De kleurrijke tekeningen van An Candaele benadrukken de diversiteit. De dieren variëren enorm in lichaamsgrootte: van een muisje tot een giraf die met zijn lange nek soms net niet helemaal op de pagina past. Eerste deel van een reeks over KameLeon en zijn vrienden, van de bekende Vlaamse schrijfster die voor volwassenen vele romans en essays publiceerde. Vanaf ca. 4 jaar. Hide text

Dit boek is tof om naar te kijken. De tekeningen zijn met potlood omlijnd en lijken handmatig ingekleurd. Het verhaal zelf begint ook leuk. Het gaat over KameLeon die voor het eerst naar school gaat. Op school zijn z’n klasgenootjes erg nieuwsgierig naar wie Kameleon is. Je merkt al meteen dat alle dieren een eigen karakter hebben. Kikker is streng terwijl Olifant juist heel lief is. De dieren schrikken erg wanneer Kameleon opeens van kleur verandert. Op een blauwe kruk wordt hij blauw. Hij krijgt dus de kleur blauw toebedeeld in de klas. Maar dan moet KameLeon huilen. De dieren vragen wat er scheelt. KameLeon vertelt dat hij af en toe eens van kleur moet veranderen. En opeens zit KameLeon op verschillende krukken en tafeltjes en verandert hij heel vaak van kleur. Big roept “Bij mij, bij mij!” (waarom?) en OliFant denkt dat Kameleon wat moet rusten als hij opeens uitgeput neer valt. De dieren zijn onder de indruk - Je kunt toveren! - en bouwen een feestje.

Naar het einde toe is het verhaal wat verwarrend. Als lezer begrijp je niet wat er exact gebeurt en dat is jammer. Een paar bladzijden extra om het geheel aan elkaar te lijmen, dat had er best wel een leuk boek van kunnen maken. Over anders zijn en jezelf mogen blijven.

Hide text