In Bloedgeld, de nieuwe Jack Reacher thriller, vinden we ex-militair Jack rustig genietend van een espresso terug in een café in New York. Deze rust wordt hem echter niet lang gegund, want hij blijkt getuige te zijn van een geldoverdracht in een ontvoeringszaak. Onder de indruk van zijn scherpzinnigheid, huurt de rijke Edward Lane Reacher in om mee de ontvoering op te lossen van Lanes vrouw Kate en haar dochter Jade. De zaak loopt echter niet zoals Reacher had verwacht: drie keer wordt het gevraagde losgeld betaald, maar telkens is de ontvoerder hen te snel af. Na wat speurwerk komt Reacher te weten dat Lane een wel erg donker verleden heeft. Zo werd zijn vorige vrouw ook ontvoerd en later vermoord teruggevonden. Samen met ex-FBI-agente Lauren Pauling trekt Reacher op onderzoek uit, waardoor de onthutsende waarheid aan het licht komt in een spannende ontknoping.

Bloedgeld houdt je van begin tot eind in de ban. In de eerste alinea wordt er reeds een geheimzinnige sfeer gecreëerd die je als het ware verplicht om verder te lezen en zo te ontdekken wat er aan de gang is. Wat vooral opvalt is de onvoorspelbaarheid van de plot, dé sleutel tot een geslaagde thriller. Als lezer word je voortdurend meegesleurd in verschillende theorieën die dan plotseling helemaal onderuit worden gehaald. De held van het verhaal wordt geportretteerd als een bovennatuurlijke man die alles wat er in zijn omgeving gebeurt op een abnormaal nauwkeurige wijze gade slaat en analyseert. Hoewel zulke personages niet uitzonderlijk zijn in de literatuur, is het hier vaak ongeloofwaardig en storend, zeker als de speurder niet Sherlock Holmes heet. Zo is het moeilijk te geloven dat Reacher echt een soort van 'klok' in zijn hoofd heeft, die hem toelaat altijd de tijd te weten en die zelfs een 'alarmfunctie' heeft. Op andere momenten moet de held in dit boek dan weer zijn ongelijk toegeven, zodat hij voor de lezer weer wat menselijkere trekken krijgt.

De snelheid van het verhaal wordt vaak afgeremd door de uitgebreide beschrijvingen van deuren, wapens, kamers en andere onbelangrijke dingen. Dit kan soms een strategie zijn om de spanning te verhogen, maar het gebeurt in dit verhaal zo vaak en bij momenten zo overdreven dat het de plot niet ten goede komt. Een tot in het kleinste detail uitgewerkte beschrijving van de schoenen van het hoofdpersonage draagt nauwelijks iets bij aan het verhaal. Lee Child is echter een ervaren schrijver die met verschillende middelen, zoals het wisselen van vertelstandpunt, de spanning er van begin tot einde weet in te houden. Bloedgeld is dan ook een spannend boek waar de Jack Reacher-fan zeker van zal genieten. [Geertrui Vanhooydonck] Hide text

In de pakkende opening van deze Jack Reacher-thriller is de held zonder het te weten getuige van het ophalen van een auto met losgeld en raakt daarna betrokken bij het oplossen van de ontvoering van de vrouw en dochter van een miljonair, wiens eerste vrouw al bij een eerdere ontvoering omgekomen is. De geschiedenis lijkt zich te herhalen, maar als Reacher in het onfrisse militaire verleden van zijn opdrachtgever duikt en ontdekt dat deze iets te verbergen heeft, rijst bij hem de vraag: gaat het hier eigenlijk wel om ontvoeringen? De niet altijd functionele, zeer gedetailleerde beschrijvingen en de wat geforceerd aandoende hoofdstukindeling nemen niet weg dat het tempo de spanning er goed in houdt, zeker als de handeling zich verplaatst van New York naar het Engelse platteland. De humor in het boek zit hem vooral in de karikaturale, larger-than-life hoofdpersoon, een onverschrokken, zeer zelfverzekerde loner, die geen horloge bezit, maar wel altijd precies weet hoe laat het is. Onderhoudend en gedegen vakwerk. Hide text