Vier biografisch getinte opstellen over grote Nederlandse cultuurdragers: Erasmus, Multatuli, Couperus en Huizinga. Over deze vier is al behoorlijk veel geschreven, van algemeen tot heel gespecialiseerd. Het is dus gedurfd of naïef om daar nog iets aan proberen toe te voegen. Te meer omdat de auteur, 'gepromoveerd socioloog', de ambitie uitspreekt om dat op toegankelijke wijze te doen, in het voetspoor van het beroemde echtpaar Jan en Annie Romein. Die opzet is helaas mislukt. Het boek komt niet veel verder dan de bekende clichés over de behandelde auteurs, inclusief enkele bestaande misvattingen. Ook de verantwoording van de keuze voor juist deze schrijvers (Vondel noemt hij ontoegankelijk) is niet overtuigend en was beter weggelaten. Een van de grootste bezwaren tegen het boek is de zwakke stijl van de auteur, onder andere: scholierenproza, slecht lopende zinnen ('zou men zich in herinnering moeten brengen'), te pas en te onpas gebruikte alliteratie, tot in de titel toe. Een goede eindredactie had de auteur tegen zichzelf moeten beschermen. Hide text