De Belgische auteurs, beiden ethicus, beschrijven dat zorgverlening mooi werk is, echter ook grenzen kent. In een participatiemaatschappij wordt meer gevraagd van mantelzorg en vrijwillige zorginzet; het boek benoemt de realiteit waarin geven en nemen niet altijd in balans (kunnen) zijn, zelfs spanning geven. Het boek is gebaseerd op Belgische ervaringen met zorg geven, maar is op hoofdlijnen herkenbaar voor Nederland. De tekst is deels een theoretische weergave van de praktijk, aangevuld met filosofische stukjes. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met prikkelende en bezinnende vragen voor de zorgverlener, met als doel de eigen zorginzet te evalueren.