In de jaren '50 van de 20e eeuw worden drie jongemannen kamergenoten op Harvard. Ondanks verschillen worden ze vrienden voor het leven; hun overeenkomst is dat ze zich afzetten tegen hun afkomst en zichzelf willen reconstrueren. Maar daar moet veel strijd gestreden en heel veel leed geleden. Begley (1934) heeft nu acht romans op zijn naam; deze is sterk autobiografisch. Henry White, is een Poolse jood die het nazibewind op een onderduikadres heeft overleefd. Hij wordt een briljant jurist. De verteller, Sam Standish, is een aangenomen kind en wordt een gevierd schrijver. Nummer 3, Archie, is een fellevende 'angry young man' die op z'n huwelijksreis verongelukt. De eerste twee vrienden zijn vooral afspiegelingen van de auteur: hij was ook jurist en dat is te merken aan zijn schrijfstijl: precies en weloverwogen. Niet om te moeten aanhoren op een feestje; maar in de stilte van de avond thuis is dat een andere zaak. Vereist blijven wel geduld en concentratie. Begley is niet belust op sensatie. Wat betreft afkomst doet hij aan Kosinski denken. De setting van drie qua afkomst totaal verschillende adolescenten herinnert aan 'The young lions' van Irwin Shaw. De boodschap: er is geen uniformerende smeltkroes, wees wie je bent. Hide text