'Vandaag zei papa tegen mij: "Tijd voor een lesje, kleine man. Eens kijken of jij al kloppen kan!”' Zo begint dit heerlijke verhaal over een kleine, ijverige specht die helemaal alleen op pad gaat om gaatjes te kloppen. Want dat is toch precies wat spechten doen. Kleine specht laat geen gelegenheid onbenut om zijn kunsten te tonen: door het hek, door de deur, door de hoed, door de mat, zelfs door het portret van Tante Trees... Het lijkt wel of spechtje niet meer kan stoppen. Uiteindelijk, na een hele dag hard werken, doet zijn snavel er pijn van. Maar hij heeft zijn doel bereikt: papa is trots op hem. Met een gerust hartje en een voldaan gevoel kan hij naar bed, in de veilige wetenschap dat zijn vader over hem waakt.
'Klop klop klop', de kleine specht klopt zich letterlijk een weg door het boek. Overal waar hij klopt, ontstaat er in het papier een klein gaatje. Eerst eentje, dan twee, maar algauw met tientallen tegelijkertijd. Bijzonder leuk om een klein vingertje door te peuteren. De vraag is alleen hoe lang het papier hiertegen bestand is. Misschien was een uitvoering in karton beter geweest?
Lucy Cousins kiest in dit verhaal voor een specht als hoofdpersonage, maar hanteert verder haar eigen stijl die we kennen van de 'Muis'-boeken. De gestileerde figuren zijn geschilderd in felle, veelal primaire kleuren en omrand met zwarte, ongelijkmatige penseelstreken. De achtergrond is vaak effen, waardoor de figuren of de voorwerpen goed tot hun recht komen. Het resultaat is van een verrassende eenvoud, wat jonge kinderen sterk zal aanspreken.
De tekst is volledig op rijm gezet. Soms zijn de versjes welluidend, soms lijken ze stroef en vergezocht: 'het tennisracket en het jack... kijk eens papa, dat is niet gek!' Cousins stelt ook voorwerpen voor die iets minder voor de hand liggen: een sperzieboon, een aubergine, een wastafel, een tennisracket. De benoemde voorwerpen vind je uiteraard terug op de illustratie. Zo kunnen kinderen hun woordenschat volop uitbreiden. Een ontroerend prentenboek over zorgeloos opgroeien in de veilige geborgenheid van een ouder, in dit geval een papa. [Nora Janssens] Hide text

Een jonge specht leert van zijn vader een gat kloppen in een boom, iets wat spechten moeten kunnen. Als hij eenmaal de smaak te pakken heeft, is hij niet meer te stoppen! In alles wat op zijn pad komt, klopt hij een gaatje; hij doorboort zelfs de hele inboedel van een huis. Grappig is dat dat ook echt ronde gaatjes zijn in de hardkartonnen pagina's, zodat een van de laatste pagina's doorzeefd is. Ook het vrijwel egaal gele omslag (met alleen een kleine afbeelding van de jonge specht rechtsonderaan) ziet eruit als een gatenkaas. Op de illustraties in heldere, aansprekende kleuren en met dikke zwartomlijnde figuren is de kleine specht te volgen bij zijn acties. De eenvoudige tekst op rijm geeft commentaar. Behalve dat peuters plezier zullen hebben in de toch wel stoute vogel, leent het boek zich ook goed tot het benoemen van voorwerpen, want de specht klopt onder meer in spullen in de hal, woonkamer, keuken en badkamer. Geslaagde uitgave van de door Muis bekende auteur/illustrator, die al vele succesvolle peuterboeken op haar naam heeft staan. Vanaf ca. 3 jaar. Hide text

Papa Specht leert kleine Specht gaatjes kloppen. Omdat hij het zo goed kan, mag hij van papa alleen uitvliegen. Kleine Specht klopt echter niet alleen op boomstammen. Hij klopt overal: in deuren en meubelen, in kleren en groenten ... Overal laat hij gaten achter. Hoe meer gaten hij maakt, hoe meer hij er wil maken. Als hij 's avonds doodmoe bij papa terugkomt, wordt hij geprezen voor zijn ijver. Maar papa weet natuurlijk niet welke ravage zijn spruit aangericht heeft. De illustraties zijn zoals gewoonlijk heel mooi en kleurrijk. Maar het gaten maken gebeurt niet altijd in overeenstemming met de tekst, voor zover je het als kijker kunt natellen, want op de duur zijn de bladzijden doorzeeft met gaten. Met de tekst op rijm zie ik mogelijkheden om plastische en bewegingsspelletjes te doen.