De auteur (1946) is klinisch psycholoog en deskundige op het gebied van ouder worden, sterven en rouwverwerking. In dit boek gaat hij terug naar het dorp van zijn jeugd in de buurt van Brugge. Hij herinnert zich hoe de mensen in de dorpsgemeenschap samenleefden en met ziekte en dood omgingen. Hij reflecteert op de vele veranderingen die zich sindsdien hebben voorgedaan. Onze levensverwachting is enorm toegenomen, maar we gaan met die 'extra jaren' niet altijd op een juiste manier om. De auteur schetst de manieren waarop wij tegenwoordig ouder worden, ziek zijn en sterven en geeft aanwijzingen voor een humanere en zorgzamere manier van omgaan met elkaar. Hij pleit voor een leven waarin langer doorleren, langer doorwerken (maar met minder stress), gezond oud worden en waardig sterven centraal staan. Geen zelfhulpboek in de strikte zin des woords, maar wel een sympathiek geschreven en tot nadenken stemmend geschrift. Het boek is voorzien van een literatuurlijst.