Zedige, trouwe, bescheiden Penelope: de vrouw van Odysseus, held uit de Trojaanse Oorlog, staat bekend als het toonbeeld van deugdzaamheid. Twintig jaar wachtte zij op de terugkeer van haar man (die het met de huwelijkse trouw niet zo nauw nam), terwijl hun paleis op Ithaca zich vulde met opdringerige vrijers. Jaren voordat de feministische hervertelling een hype werd, vertelde Margaret Atwood in Penelope (2005) al háár kant van het verhaal, waarvan nu een mooie herziene vertaling is verschenen. Hoe was het om Odysseus zo lang te moeten missen? Wat vond ze nou écht van de vrijers? Atwoods interpretatie is geestig en scherp, haar Penelope nog slimmer dan blijkt uit de epen. Ze herkent haar man wél direct bij thuiskomst, ook al is hij als bedelaar vermomd. Meermaals stelt zij hem op de proef, in plaats van andersom. Bij Atwood niets van het dertien-in-een-dozijngehalte dat recente hervertellingen nogal eens hebben. Vooral in de vorm toont ze durf. De dienstmaagden die Odysseus liet opknopen omdat ze met de vrijers hadden aangepapt, treden op als een Grieks koor dat vanuit het hiernamaals de gebeurtenissen becommentarieert. Ook mogen ze hun zaak bepleiten voor een 21ste-eeuwse rechter, die besluit Odysseus niet te vervolgen voor de moord op twaalf weerloze meisjes: 'Het zou jammer zijn als dit afkeurenswaardige maar lichte vergrijp een smet zou vormen op een verder uitzonderlijk fraaie loopbaan.'

 

Uit het Engels vertaald door Tjadine Stheeman. Orlando; 160 pagina's; € 22,99.

Hide text

Dit boek is een deel van een internationaal project waarbij bekende schrijvers de opdracht krijgen een antieke mythe te bewerken tot een roman. Van deze navertellingen verschijnen tegelijkertijd vertalingen in verschillende landen. Als een van de eerste van deze nieuwe reeks heeft de Engelse schrijfster Margaret Atwood de mythe van Penelope uit de Odyssee van Homerus bewerkt. Zij vertelt het verhaal vanuit de ogen van Penelope die vanuit de onderwereld terugkijkt op haar leven. Een speciale rol spelen de 12 dienaressen die door Odysseus gestraft worden door ophanging omdat ze heulden met de vrijers. Zij vormen een koor, als in een Griekse tragedie commentaar gevend op de gebeurtenissen. Atwood heeft op inleefbare wijze Penelope's verhaal verteld en haar tot leven gewekt, waar meestal het verhaal door Odysseus' ogen wordt gezien. Kleine druk.