Psychologisch portret van een jonge vrouw, Vero, zoekend naar een plaats in het leven. Zich afzettend tegen haar katholieke, burgerlijke achtergrond belandt ze op de Amsterdamse Toneelschool, in een experimentele toneelgroep en in Israël/Jeruzalem, vanwaar ze in een existentiële crisis vertrekt. De schrijfster (1953), die deels put uit eigen ervaringen, weet het eind van de jaren zeventig van de twintigste eeuw raak te typeren: experimenten, de veranderingen in de toneelwereld, krakers, drank en drugs, een nieuw dwingend conformisme en de angst na de Zesdaagse Oorlog in Israël karakteriseren deze periode goed. Boeiend zijn ook de meeslepende relaties die de auteur rond Vero tekent. De zoektocht naar zichzelf en het escapisme zuigen je mee in het verhaal (in de ik-vorm). Deze roman, met soms staccato stijl, zal een grote groep lezers trekken.