In 2009 verscheen ‘Pride and prejudice and zombies’ van Seth Grahame-Smith, een boek gebaseerd op Jane Austens roman en in 2016 verfilmd. Doden komen in deze werken tot leven, tegen zombies wordt gestreden. Iets dergelijks gebeurt in ‘Max Havelaar met zombies’ van Martijn Adelmund (1977). Het is een hervertelling, herschikking, popularisering van ‘Max Havelaar’ met een flinke scheut ‘De stille kracht’ van Louis Couperus er doorheen. Het vertellers procedé is bekend: Stern vertelt over Havelaar in Nederlands-Indië, Droogstoppel geeft zijn laffe commentaar, Multatuli grijpt uiteindelijk in. Naast de bekende zorgen van Max Havelaar in Lebak over de uitbuiting van de inlander door de regent, is er nu ook de strijd tegen de zombies (de slapers, ondoden) En het gaat er hard aan toe. Gevechten op leven en dood. Horror. Met kennis van zaken is Max Havelaar bewerkt. De lijn van de zombies, de horror, is grote flauwekul. Dat had gemist kunnen worden, maar toch... Ook interessant voor scholieren, alles wat er toe bijdraagt om bij ‘Max Havelaar’ of ‘De stille kracht’ uit te komen, is meegenomen. Hide text