Debuutroman van Vlaamse auteur over twee 16-jarige jongens in de stad Brussel. Kwinten wordt thuis vaak mishandeld door zijn agressieve alcoholverslaafde vader. Hij probeert dit uit alle macht verborgen te houden voor zijn vrienden. Uiteindelijk gebeurt er iets, waardoor Kwinten besluit voorgoed te vertrekken. Nicolai wordt op de middelbare school verschrikkelijk gepest. Met dat probleem kan hij thuis niet terecht. Gelukkig komt hij op zijn zwerftocht door de stad mensen tegen die hem lijken te begrijpen. Door zijn hunkering om erbij te willen horen, merkt hij niet dat hij wordt gebruikt. De twee jongens komen elkaar slechts één keer vluchtig tegen. Het verhaal begint met het vertrek van beide jongens, op weg naar Centraal Station Brussel. Maar na enkele pagina’s wordt de tijd verplaatst naar anderhalf jaar ervoor, de periode vooraf aan een ingrijpende gebeurtenis op dat station. Het soms wat langdradige verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Kwinten en Nicolai. Redelijke karakterbeschrijving. Met open einde. Vanaf ca. 15 jaar. Hide text

De aanslagen van 22 maart 2016 maakten een grote indruk op de auteur. Hij schreef hierover een fictief verhaal dat je naar de keel grijpt. Dit debuut van Michael Sels boeit van begin tot eind. Op de eerste twee bladzijden vind je een Engels gedicht, geschreven door dezelfde auteur. Het verhaal wordt geschreven in de derde persoon. Er zijn twee hoofdpersonages: Kwinten en Nikolai. De auteur schrijft afwisselend vanuit het standpunt van deze jongens. Bijna elk hoofdstuk krijgt een tijdsaanduiding. We starten in het heden om dan regelmatig met flashbacks terug te keren naar het verleden. Het verhaal wordt dus niet chronologisch verteld. Door deze tijdsprongen wordt er spanning opgebouwd. Op de eerste bladzijde wordt al een tipje van de sluier opgelicht, wat je als lezer heel nieuwsgierig maakt. Tegelijkertijd heb je ook al een klein vermoeden naar het verdere verloop. Toch slaagt de auteur erin om te zorgen voor een verrassend einde.

In het begin van het verhaal maak je kennis met Kwinten en Nikolai. Kwinten heeft geen gemakkelijke thuissituatie. Zijn papa is werkloos en drinkt de hele dag door alcohol. Hij wordt dan agressief en werkt dit uit op zijn zoon. De moeder kijkt argeloos toe en grijpt niet in. Nikolai moet omwille van het werk van zijn vader verhuizen en wordt op zijn nieuwe school gepest. Geen van beide jongens kan op enig begrip rekenen. In hun leven is geen enkel lichtpuntje. Beide jongens voelen zich niet begrepen. Kwinten durft niets over de agressie van zijn vader te vertellen tegen zijn vrienden. Gelukkig is er Isa. Kwinten is verliefd. Samen hebben ze plannen... Nikolai vindt op straat een groepje jongeren die wel naar hem luisteren, hem wel begrijpen en aanvaarden. Maar of dit een oplossing kan bieden voor hun situatie? Beide jongens hebben een afspraak om acht uur aan het Centraal Station. Langzaamaan kom je te weten wat hen naar deze afspraak heeft geleid.

Het verhaal van deze jongeren is heel negatief en niet altijd geloofwaardig. Toch krijgen we een beeld van hoe het mogelijk is dat jongeren tot dergelijke acties worden gedreven. In dit opzicht slaagt de schrijver wel. Nu hebben jongeren veel begeleiding op school, maar niet iedereen vindt de weg naar de juiste oplossing. Op de allerlaatste bladzijde staat een link naar en een telefoonnummer van een aanspreekpunt voor jongeren.

Hide text

De aanslagen van 22 maart 2016 maakten een grote indruk op de auteur. Hij schreef hierover een fictief verhaal dat je naar de keel grijpt. Dit debuut van Michael Sels boeit van begin tot eind. Op de eerste twee bladzijden vind je een Engels gedicht, geschreven door dezelfde auteur. Het verhaal wordt geschreven in de derde persoon. Er zijn twee hoofdpersonages: Kwinten en Nikolai. De auteur schrijft afwisselend vanuit het standpunt van deze jongens. Bijna elk hoofdstuk krijgt een tijdsaanduiding. We starten in het heden om dan regelmatig met flashbacks terug te keren naar het verleden. Het verhaal wordt dus niet chronologisch verteld. Door deze tijdsprongen wordt er spanning opgebouwd. Op de eerste bladzijde wordt al een tipje van de sluier opgelicht, wat je als lezer heel nieuwsgierig maakt. Tegelijkertijd heb je ook al een klein vermoeden naar het verdere verloop. Toch slaagt de auteur erin om te zorgen voor een verrassend einde.

In het begin van het verhaal maak je kennis met Kwinten en Nikolai. Kwinten heeft geen gemakkelijke thuissituatie. Zijn papa is werkloos en drinkt de hele dag door alcohol. Hij wordt dan agressief en werkt dit uit op zijn zoon. De moeder kijkt argeloos toe en grijpt niet in. Nikolai moet omwille van het werk van zijn vader verhuizen en wordt op zijn nieuwe school gepest. Geen van beide jongens kan op enig begrip rekenen. In hun leven is geen enkel lichtpuntje. Beide jongens voelen zich niet begrepen. Kwinten durft niets over de agressie van zijn vader te vertellen tegen zijn vrienden. Gelukkig is er Isa. Kwinten is verliefd. Samen hebben ze plannen... Nikolai vindt op straat een groepje jongeren die wel naar hem luisteren, hem wel begrijpen en aanvaarden. Maar of dit een oplossing kan bieden voor hun situatie? Beide jongens hebben een afspraak om acht uur aan het Centraal Station. Langzaamaan kom je te weten wat hen naar deze afspraak heeft geleid.

Het verhaal van deze jongeren is heel negatief en niet altijd geloofwaardig. Toch krijgen we een beeld van hoe het mogelijk is dat jongeren tot dergelijke acties worden gedreven. In dit opzicht slaagt de schrijver wel. Nu hebben jongeren veel begeleiding op school, maar niet iedereen vindt de weg naar de juiste oplossing. Op de allerlaatste bladzijde staat een link naar en een telefoonnummer van een aanspreekpunt voor jongeren.

Hide text