Dit werk uit 1964 waarvan in 1975 een eerste Nederlandse vertaling verscheen, geldt als klassiek. In een breed opgezet en uiterst erudiet vertoog waarin feitelijke geschiedschrijving en theorievorming zijn vervlochten, beschrijft Foucault de overgang van de middeleeuwse en humanistische ervaring van de waanzin naar de ervaring die de onze is geworden. Waar in de middeleeuwen en de renaissance het gesprek, zo schrijft Foucault, tussen de mens en de geestelijke gestoordheid een dramatisch debat was dat de mens met de geheime wereldmachten confronteerde, werd sinds de zeventiende eeuw de waanzin onttoverd en ingedeeld bij de geestesziekten. Hiermee gepaard ging een heel systeem van opsluiting (de 'grote opsluiting') in bijvoorbeeld gevangenissen met niet-geestesziekten. Aangrijpend zijn de vreselijke toestanden waarmee de lezer kennis maakt en vaak onthullend de motieven van behandeling van geestesziekten. Van belang voor medische historici en sociologen. Deze uitgave is een actualisering van de vertaling uit 1975; tevens werden de eindnoten herzien en aangevuld. Hide text