Omdat er een pandemie in Nederland heerst, moet iedereen thuis werken en zijn de scholen gesloten. Ook Elshontely, die in groep zes zit, is thuis samen met haar moeder. Haar vader werkt in de zorg en slaapt ergens anders. Omdat Elshontely zich zo verveelt, bedenkt haar moeder iets nieuws. Ze maakt een hengel met een stukje brood er aan en zo mag Elshontely op de galerij acht hoog, waar ze wonen in een kleine woning, gaan proberen iets te vangen. En ja hoor... beet. Ze vangt Niets. Niets wordt in een schoenendoos gelegd en goed verzorgd. Elshontely bedenkt allerlei spelletjes met Niets. Maar Niets wordt groter en groter tot ze bijna niet meer in het huis past. Op de dag dat vader vrij is en even thuis goedendag komt zeggen, laten ze Niets los. Hij ziet Niets niet. Wat achterblijft is een veer. Boeiend en in mooie stijl geschreven actueel verhaal waarin kinderen zowel de situatie (mondkapjes, handgel, quarantaine) als zichzelf goed zullen herkennen. Tot op het laatst is niet duidelijk of Niets fantasie is of niet. De liefdevolle verhouding tussen moeder en dochter in het Surinaamse gezin is sfeervol beschreven. Jammer van het weinig aantrekkelijke omslag. Vanaf ca. 9 jaar. Hide text

Elshontely is enig kind thuis. Het coronavirus zorgt ervoor dat iedereen binnen moet blijven en niet naar school mag. Haar vader werkt als verpleger en mag niet naar huis komen. Ze is dus alleen thuis met haar mama en ze verveelt zich verschrikkelijk hard. Wanneer ze echt alles gedaan heeft wat er op haar lijstje stond, krijgt ze een hengel van haar mama cadeau. Ze gaan ermee naar het balkon en gaan vissen vanop de achtste verdieping. En dan, heel onverwacht, heeft ze beet: ze heeft Niets gevangen. Een diertje met zes poten, een staart en vleugeltjes. Elshontely is verrukt, nu heeft ze iemand om mee te spelen. Samen met mama verzorgt ze Niets. Er is maar één probleem: Niets groeit veel te hard en ze eet zo veel. Haar mama moet steeds maar pannenkoeken bakken en nieuwe dozen als slaapplaats voorzien. Op de dag dat haar vader aan de deur hen een goedendag komt wensen, besluit ze Niets vrij te laten omdat ze zo groot is geworden en het hele huis trilt wanneer ze met haar staart slaat.  

Dit verhaal is een ode aan de kracht van de verbeelding. Met niets toch alles kunnen creëren waar je van droomt. Heerlijk om zo ondergedompeld te worden in een rijke fantasie. Niets is in het hoofd van Elshontely haar huisdier. Ze is er constant mee bezig en ook haar moeder is enorm bekommerd om haar. Ze beleven samen de gekste momenten, maar ze leert ook de badkamer proper te dweilen nadat Niets ze helemaal heeft nat gemaakt of ze sleurt samen met haar mama de zetel aan de kant om plaats te maken voor de alsmaar groter wordende Niets. 'Mijn dagen met Niets' is een zeer actueel boek en beschrijft hoe het is om als kind opgesloten te zitten tijdens de quarantaine. Het fijne eraan is dat, naast het lastige deel van covid-19 van online lessen en niet mogen afspreken met je vriendinnen, ook de positieve kant wordt benoemd. Je hebt tijd om samen met je gezin iets te ondernemen, je hebt tijd voor elkaar en samen kun je ervoor zorgen dat je blijft volhouden om de regels in verband met corona te volgen. Als lezer zie je ook echt dat beest rondkruipen, je hoort het spinnen en je vindt het normaal dat het 6 poten heeft en een lange staart, gewoon omdat het voor Elshontely zo vanzelfsprekend is. Daarvoor heb je geen illustraties nodig, alleen je eigen fantasie. 

Een verademing dus, dit boek. Het leest heel vlot, mede dankzij de korte hoofdstukken, het duidelijke lettertype en de overzichtelijke bladschikking.

Hide text