In de periode tussen 1500 en 1700, toen de Italiaanse stad Venetië tot de grootste en rijkste steden van Europa behoorde, bloeide ook het kloosterleven van vrouwen er volop. In tientallen kloosters vormden vrouwen een eigen, vaak contemplatieve wereld. Deels als een religieus antwoord op de toenmalige materiële welstand, deels als een vorm van bescherming in een harde, zakelijke omgeving, deels als oord waar versnippering van het familiekapitaal kon worden tegengegaan. De historica Laven, docent aan de Universiteit van Cambridge, maakte - in het bijzonder aan de hand van visitatierapporten en rechtbankverslagen - een indrukwekkende studie omtrent dit uitzonderlijke, kleurrijke fenomeen. In dit boek beschrijft ze een uitzonderlijke paragraaf in de vrouwengeschiedenis. De kloosters ontwikkelden zich niet alleen als plekken van stilte en gebed, maar groeiden soms ook uit tot huizen van feest, plezier en losbandigheid. Bovendien waren ze bij voortduring evenzoveel speelballen in allerlei kerkpolitieke en machtspolitieke situaties, met name tijdens de Reformatie en de Contrareformatie. Het einde kwam in zicht tijdens het Napoleontische bestuur, toen kerkelijke eigendom werd geconfisqueerd en kloostergemeenschappen gedwongen werden zich op te heffen. Met uitvoerige bijlagen. Hide text