Het is een unicum: debuteren met een dichtbundel even omvangrijk als een bloemlezing waarin Gerrit Komrij twee eeuwen poëzie samengebald heeft. Nico Dijkshoorn (1960) is een uitzonderlijk productief dichter in het genre ultralight verse. De gedichten, oorspronkelijk gepubliceerd op de website GeenStijl, zijn in veel gevallen one-liners waarvan elk volgend woord op een nieuwe regel staat. Belangrijker dan de vorm is de inhoud: Dijkshoorn is een begenadigd, onbekommerd politiek incorrecte satiricus die korte metten maakt met bekende Nederlanders in gedichten als 'Louis van Gaal bestelt een brood' en 'Barry Hay in rolstoel' (dat bestaat uit de eerste twee regels van Radar Love). Niet alleen zijn veel van de gedichten slappelachopwekkend leuk, er is thematisch voldoende afwisseling om de lezersaandacht gevangen te houden. Zo kunnen literatuurliefhebbers hun hart ophalen aan gedichten als 'Smeekbede aan Johnny van Doorn' (kom / toch / eens / terug / klootzak). Bevat een 36 paginas lange inhoudsopgave. Eerder verschenen onder het pseudoniem P. Kouwes. De dichter is ook bekend als huisdichter van het tv-programma De Wereld Draait Door. Hide text