In deze variatie op het Faust-thema verkoopt de knappe, egocentrische Dorian Gray zijn ziel om eeuwig jong te blijven. Hij is rijk en laat een portret van zich schilderen. Als hij het resultaat ziet, roept de verwende estheet uit dat hij zou willen dat het schilderij oud werd en hij niet. Wonderlijk genoeg gebeurt dat ook. Dorian leidt een losbandig leven, waarbij hij veel mensen in het ongeluk stort. Desondanks veroudert hij niet. Op het portret zijn de gevolgen van zijn losbandige leven echter wel goed te zien. Dat vindt hij zo bedreigend dat hij de schilder vermoordt en het portret vernielt, waarop hij zelf dood neervalt als oude man, terwijl het schilderij zijn jeugdig uiterlijk weer aanneemt. De enige roman en het beste prozawerk van de Ierse schrijver (1854-1900). Een klassieke roman, die in een geestige, indringende stijl, soms wat moralistisch, duidelijk maakt wat er gebeurt als je het ouder worden negeert en je niets aantrekt van de mensen om je heen. Die boodschap komt nog steeds goed over, mede door de uitstekende vertaling van Else Hoog. Paperback; vrij kleine druk. Hide text