Tijdens de voorbije jaren toonde Patrick Lagrou zich een geroutineerde verteller van griezelverhalen. Verhalen, die allemaal volgens een geijkt stramien en met identieke bouwstenen opgebouwd zijn. In Body Switch laat hij de griezelidee nog even meespelen terwijl hij de draad van zijn esoterische verhalen als Sterrenkind, In de klauwen van de duivel en Volgelingen van Satan terug opneemt. Zoals in Sterrenkind wijst de ikpersoon op persoonlijke interesse en betrokkenheid. Meer nog, met een speelse knipoog naar de door hem bewonderde Hubert Lampo noemt Lagrou zijn hoofdpersoon Joachim Stiller. De déjà vu naamgrapjes uit vorige boeken houden ook hardnekkig stand. De gewraakte 'surveillant' (sic) heet Vancraeynest -- met een wrange nasmaak voor ingewijden? -- of kortweg Kraaimest, de nagenoeg onzichtbare directeur is Plettinck, een huisvader met acht kinderen gaat met de weinig subtiel Piet Uyttenbrouck door het leven enz. Misschien goed voor een goedkoop stripverhaal, maar nogal lachwekkend in een adolescentenverhaal.

Het centrale thema is opnieuw de strijd tussen goed en kwaad. Aan de ene kant staan Joachim en zijn vriendin Sarah, aan de andere kant de kwaadaardige opvoeder en een drugbaron die vanuit een megadancing opereert. Lagrou trapt via de Nederlandse Sarah op een allesbehalve originele manier het Vlaamse 'dictatoriale' schoolsysteem flink na. Ook hier is het goedkoop succes oogsten... Wegpiraten krijgen terecht een flinke veeg uit de pan, maar het onderscheid met autoliefhebbers blijft aan een los draadje hangen.

Aan de hand van een oud boek experimenteert Joachim met body switching, of uittreding, en hij slaagt er zo aardig in dat hij dankzij zijn kennis de kwade geesten kan ontmaskeren. De groteske voorstelling van de 'kwade' geesten en van netelige situaties waarin Joachim, zijn broer Ivo of Sarah verzeilen, maakt het verhaal luchtig van toon. Lagrou is trouwens goed in het opbouwen van spanning en het toewerken naar een verrassende apotheose. Ook in Body Switch gaat dit aanvankelijk de goede weg op. Personages die van bij aanvang meespelen, zoals een oude, stiekeme man en een buschauffeur met rodeoambities, worden naar een plaats in de apotheose toegeschreven. Andere personen zijn dan weer helemaal overbodig en alleen goed voor gemeenplaatsen, zoals de vader van de acht -- uiteraard ongemanierde -- kinderen of de chique vriend van Sarahs moeder.

Een sterk punt in Lagrous vorige werk is het opzetten van een decor. Dit mis ik hier. Hij vergat zijn camera en kleurenpalet te gebruiken in de enscenering. Uiteindelijk gaat ook de apotheose de mist in, wegens te weinig plaats, te weinig tijd of het te gretig dralen bij de prille verliefdheid van Joachim en Sarah... Besluit: de titel deed ons even hopen dat Lagrou teruggekeerd was naar een origineel thema en een stevig uitgewerkte roman als In de klauwen van de duivel. Dat niveau haalt Body Switch geenszins. Wat overblijft van de beloftevolle titel is een pover lokmiddel voor een sensatieverhaal. Jammer.

[Jet Marchau] Hide text

Joachim, een middelbaar scholier (ik-figuur), heeft op een rommelmarkt een esoterisch boek over het uittreden uit het lichaam bemachtigd. Door het geconcentreerd volgen van de instructies lukt het hem om uit te treden. Vervuld van de grootsheid van dit gebeuren maakt hij zijn nieuwe vriendin, medescholiere Sarah, deelgenoot. Daarna wordt hun aandacht volledig opgeëist door het schooljaar en de geestelijke terreur van een van de docenten. Een miniem ongeluk met de uitsmijter van een dubieuze nachtclub zorgt voor een kettingreactie met bijna fatale gevolgen als het willoze lichaam van de jongen overgenomen wordt door een demonische entiteit. De spannende gebeurtenissen vormen een perfecte combinatie van mystiek en relativerend aards realisme. Het taalgebruik in dit in Vlaanderen gesitueerde verhaal is eenvoudig, maar zeer verzorgd. De verhaallijn van deze herdruk is onveranderd, de tekst is wel opnieuw geredigeerd; nieuwe omslagillustratie. Vanaf ca. 14 jaar.

In ‘Body Switch’ raakt de zeventienjarige Joachim in de ban van een boek dat hij op de rommelmarkt kocht. Het is een soort handleiding dat leert hoe je uit je lichaam kunt treden. Joachim experimenteert wat met de beschreven technieken en stelt tot zijn stomme verbazing vast dat ze inderdaad blijken te werken. De nieuwe vaardigheden die hij op deze manier opdoet, komen hem meteen ook goed van pas. Zwevend als een geest door de lucht ontdekt hij dat Vancraynest, de onmogelijke surveillant van zijn school, een regelmatige bezoeker is van een erotische bar. Het wordt een obsessie voor Joachim om Vancraynest te ontmaskeren. Al gauw ontdekt hij dat in de erotische bar die Vancraynest frequenteert niet alleen onschuldig vertier is te vinden, maar dat er allerlei onfrisse praktijken bedreven worden. Bovendien ondervindt Joachim dat het helemaal niet ongevaarlijk is om los te komen van je lichaam. Gelukkig is er nog Sarah, een nieuw meisje op school met wie Joachim het goed kan vinden. Zij staat haar vriend met raad en daad bij en moet hem zelfs uit een bijzonder netelige situatie redden. ‘Body Switch’ is een spannend verhaal met veel vaart geschreven zoals dat bij Patrick Lagrou meestal het geval is, maar tegelijk is het vrij ongeloofwaardig. Aanvankelijk lukt het wel om mee in het verhaal te stappen, maar vooral de ontknoping is vergezocht. Ook de karaktertekening van de personages is niet bijzonder realistisch en het strikte regime op de school van Joachim en Sarah is haast karikaturaal te noemen. Vancraynest – door de leerlingen bedacht met de bijnaam Kraaimest – lijkt wel een broertje van Argus Vilder, de sullige, maar sadistische schoolconciërge van Zweinstein in de Harry- Potterboeken. Lagrou wil zijn boodschap vooral heel duidelijk overbrengen, maar moet daardoor wel aan subtiliteit inboeten. Ook het feit dat hij zijn hoofdpersonage de naam Joachim Stiller heeft meegegeven, een niet mis te verstane verwijzing naar de magisch-realistische roman ‘De komst van Joachim Stiller’ van Hubert Lampo, is niet echt geraffineerd te noemen.

Hide text