Een oude Romeinse legende rondom het beeld 'De mond van de waarheid' ligt aan dit verhaal ten grondslag. Een prinses en haar drie broertjes moeten een grafgrot vullen met botten. Na wat experimenten blijkt het de bedoeling de grot met kinderbotten vol te maken. Hiervoor gebruiken ze de 'mond van de waarheid': van liegende kinderen worden de vingers afgehakt en naar de grot gebracht. Dit wat bizarre verhaal (maar dat zijn legendes wel meer) heeft elementen van zowel 'Bot en Botje' (J. Ahlberg) als van 'Karel en de kindermoordenaar' (Dolf Verroen) in zich. De beschrijvingen zijn soms wat gewelddadig. De tekst bestaat uit korte zinnen die steeds op een nieuwe regel beginnen en bijna uitsluitend één- en tweelettergrepige woorden bevatten. Het kader om de tekst, de ruime interlinie en de wisselende regellengte zorgen voor een rustige bladspiegel. De vele zwart-witte waterverfillustraties aangevuld met (spetters) inkt zullen een lezerspubliek dat houdt van griezelen zeker boeien. Het stenen masker 'de mond van de waarheid' staat ook nu nog op zijn plek in Rome. De auteur heeft voor deze herdruk de meest gestelde vragen over het verhaal en de antwoorden daarop achter in het boek onder elkaar gezet. Ook heel geschikt voor iets oudere, moeilijk lezende kinderen. Vanaf ca. 8 jaar. Hide text

In de portiek van de kerk ‘Santa Maria in Cosmedin’ te Rome staat een metershoog stenen masker. Het stelt een enorm rond gezicht voor met daarin een wijd open mond. Bij die mond hoort een oude Romeinse legende die bezoekers waarschuwt. Stop nooit je hand in de mond terwijl je een leugen vertelt. Doe je dat toch dan worden je vingers afgehakt. De mond aan de ingang van de kerk en de grotten onder de kerk waarin botten van vierduizend monniken werden verzameld, inspireerden Rindert Kromhout bij het schrijven van zijn verhaal. Daarin moet het geraamte van prinses Anna op zoek naar botten om de lege grot te vullen. Alleen op die manier kan ze bevrijd worden van de zware zeis en weegschaal die aan haar handen geketend zijn. Alleen op die manier kan ze aan de belofte die ze ooit deed om voor haar drie broertjes te zorgen voldoen. Samen met haar drie broertjes, die lang geleden bij haar begraven werden, gaat ze op zoek naar botten. Ze vinden botten van dieren, ze verzamelen oude botten van lang overleden familieleden. Maar telkens weer sturen de vierduizend monnikengeraamten haar terug. Kinderbotten heeft ze nodig. Na één van haar nachtelijke tochten verstopt ze zich ’s ochtends ten einde raad achter het stenen masker. En op dat moment groeit het idee om de vingers van liegende kinderen af te hakken en op die manier haar lege grot te vullen.

Achteraan in het boek heeft de auteur de meest gestelde vragen beantwoord. Daarmee voedt hij niet alleen de fantasie van jonge lezers. Hij geeft meteen ook een stukje cultuur mee want de mond, de grotten en de legende bestaan nog steeds.

Deze twintigste herziene en uitgebreide druk blijft een aantrekkelijk verhaal bieden. De korte zinnen bevatten weinig moeilijke of lange woorden. Ze zijn doordacht geschikt op een blad waar ook veel witruimte werd voorzien. De vlotte vertelstijl en de rustgevende bladspiegel zorgen er voor dat lezers snel in het verhaal verdiept kunnen raken. De zwart-witte waterverf- en potloodtekeningen geven het verhaal iets griezeligs en dat zal ook oudere lezers aanspreken.

Hide text

In Rome vind je aan de ingang van een kerk een groot stenen masker dat zijn mond wijd open heeft. Als je je hand in die mond steekt en je vertelt ondertussen een leugen dan worden je vingers afgebeten. Hoe dit komt, wordt verteld in dit boekje. De auteur brengt de geraamten die zich in de grotten onder de kerk bevinden in verband met de mond van de waarheid. Het geraamte van prinses Anna kan maar bevrijd worden van de zeis en weegschaal die ze steeds moet dragen als ze ervoor zorgt dat er in de ene lege grot ook botten komen. Alleen op die manier kan ze voldoen aan de belofte die ze deed aan haar moeder om goed voor haar jongere broertjes te zorgen. Het prinsesje probeert op alle mogelijke manieren aan botten te geraken, maar volgens de 4000 monnikengeraamten in de grotten voldoen de botten nooit. Anna doolt nachten rond en door vermoeidheid en wanhoop merkt ze pas te laat op dat het al ochtend is. Snel verstopt ze zich achter het grote stenen masker. De auteur vertrekt vanuit bestaande feiten: de mond van de waarheid en de grotten onder de kerk met de geraamten kan je in Rome bezoeken. Vanuit zijn fantasie bouwt hij een verklaring voor de oorsprong van de legende over de mond van de waarheid. Het verhaal wordt subtiel opgebouwd en ondanks het feit dat het over geraamten gaat, is het niet echt griezelig. Het prinsesje en haar broertjes lijken levende wezens omdat ze kunnen praten en handelen zoals levenden. Als lezer ga je echt mee op hun zoektocht. Het verhaal is vlot geschreven, de zinnen zijn niet te lang en het woordgebruik is eenvoudig. De zwart-witpotloodtekeningen sluiten heel mooi aan bij het verhaal. Ook de kadrering van de tekst op elke bladzijde past heel goed bij de sfeer van het verhaal.
Hide text