Drie rijke en gierige boeren proberen een vossenfamilie te doden, omdat deze al hun pluimvee opeet. Maar meneer Vos is erg slim! De soepele vertaling, en de zwart-wittekeningen van Quentin Blake, maken een fraai geheel van dit aardige, spannende verhaal, waarin vrolijkheid en vernuft het winnen van de wraakzucht van de drie verbitterde vrekken. Door angstige, spannende passages en het soms niet eenvoudige taalgebruik zal het bij jonge kinderen door voorlezen het meest tot zijn recht komen. Bekroond met een Zilveren Griffel 1972. Herdruk met een nieuw serie-omslag. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.

Elke dag steelt Meneer Vos de lekkerste kippetjes en appelwijn voor het welzijn van Mevrouw Vos en hun vier welpjes. Maar boeren Bolus, Bits en Biet kunnen het niet meer aanzien dat al hun lekkers verdwijnt in de vossenmagen. Ze zullen er alles aan doen om die 'rotbeesten' uit te roeien. Dit is de zesenveertigste druk van het boek dat qua verhaal nog niets ingeboet heeft aan spitsvondigheid en originaliteit, maar qua lay-out misschien iets tekort schiet. In deze editie zijn de tekeningen niet ingekleurd, waardoor het boek minder aantrekkelijk oogt. Maar het verhaal zelf met de ietwat rommelige tekeningen van Quentin Blake erbij blijft aanspreken. Roald Dahl kan spelen met woorden als geen ander, al is zijn taalgebruik niet altijd eenvoudig. Jonge kinderen worden dan ook best voorgelezen. De meer geoefende lezertjes zullen - net zoals alle volwassenen trouwens - genieten van zijn ongeëvenaarde taalcreaties.

 

Meneer Vos zorgt elke dag voor een heerlijk maal voor Mevrouw Vos en hun vier kleine vosjes. Verse kippetjes, heerlijke ganzen en om de appetijt nog wat te versterken overheerlijke appelwijn. Allemaal eerlijk bij elkaar gestolen op de boerderijen van de boeren Bolus, Bits en Biet. Zoals de namen reeds doen vermoeden: drie uiterst sympathieke heren, ahum. Op een dag vinden Bolus, Bits en Biet dat het welletjes is geweest. Ze beramen samen een plan om Meneer Vos en zijn gezin te grazen te nemen. Nooit zal er nog iets verdwijnen van hun boerderijen! Tenminste, dat is toch de bedoeling ...
Fantastisch om te lezen hoe de fantasierijke Meneer Vos sluwe oplossingen weet te vinden voor zijn problemen. Zijn leven en dat van alle andere dieren op en rond de vossenheuvel, staan immers op het spel.
Het verhaal is niet jong, maar nog altijd jong van geest. Na al die jaren blijft het verhaal boeien en blijft de humor nog steeds overeind. Dat kan enkel een grootmeester verwezenlijken.
De illustraties bij het verhaal zijn van de hand van Quentin Blake. Het zijn warrig ogende pentekeningen die ingekleurd werden met aquarel. Bijna op elke bladzijde vind je één of meerdere illustraties terug. Een meerwaarde voor de jonge lezers of luisteraars, die zich ongetwijfeld geen minuut zullen vervelen bij het lezen of beluisteren van dit boek.
Achteraan in het boek werd er ruimte voorzien om nog wat reclame te maken voor 'De Griezels', een ander meesterwerk van Roald Dahl. Je vindt er ook nog een lijst met al zijn verschenen werken.
Hide text

Dit is de zevendertigste druk van het in 1970 verschenen verhaal over een lieve slimmme vos die het in zijn eentje opneemt tegen drie uiterst gemene boeren. Die laatsten kunnen het niet meer aanzien dat de vos zich regelmatig komt bevoorraden in hun respectievelijke kippen-, ganzen-, eenden en kalkoenenboerderijen. Ze graven niet alleen de heuvel af waarin de familie Vos woont, ze belegeren het gebied in een poging om Vos uit te hongeren. Ook de andere dieren lijden honger. Maar Vos zou niet fantastisch zijn als hij niet een fantastisch plan bedenkt en daarmee alle dieren redt.
Het boek is tegelijk grappig, teder en warm wanneer het over de familie vos gaat. De hebzuchtige boeren worden uiterst gemeen neergezet, zowel wat uiterlijk als karakter betreft. Deze tegenstelling maakt het verhaal zo sterk. De taal is typerend voor Roald Dahl: volwassen met juist gekozen en veelzeggende bijwoorden en bijvoegelijke naamwoorden. Bijvoorbeeld: een beestachtig slecht humeur, dat afschuwelijke ding scheen een elektrisch effect te hebben, gruwelijke, moorddadig uitziende monsters (de graafmachines) ...
De spanning is sterk opgebouwd. Je voelt dat dit een verhaal is om voor te lezen. Het blijft verfrissend!
Hide text