Het eerste verhaal (de oneven hoofdstukken) gaat over Jasmijn die in haar jeugd door haar oom misbruikt is. Dit heeft zoveel invloed op haar gehad, dat ze voornemens is zelfmoord te plegen. Ze gaat samen met haar beste vriendin een weekend naar Normandië, met als doel afscheid te nemen. Daar ontmoet zij een groep jongens, en zij besluit met hen naar Spanje te trekken. Het tweede verhaal (de even hoofdstukken) gaat over het joodse meisje Dalia die in de Tweede Wereldoorlog in een concentratiekamp is beland en daar vecht om te overleven. De twee verhalen worden afzonderlijk gepresenteerd en de lezer moet een relatie tussen de verhalen leggen. Deze opzet komt echter in het boek onvoldoende tot uiting en het slot, waarbij en poging wordt gedaan de verhalen bijeen te laten komen, is uitermate gekunsteld. Het taalgebruik is in het hele boek niet bijzonder en soms zelfs slecht. De ommezwaai van Jasmijn, waarbij zij haar zelfmoordplannen opzij zet, komt veel te snel en wordt, net als de rest van haar levensverhaal, weinig uitgewerkt. Het slot van het verhaal van Dalia is eveneens erg abrupt. Vanaf ca. 13 jaar. Hide text

Jasmijn wil dood. Dalia wil leven. Een groter contrast als dit kan er niet zijn. En toch … Jasmijn en Dalia zijn ergens ook hetzelfde. Allebei jonge mensen, allebei in de fleur van hun leven, allebei met een verleden achter zich, allebei in de problemen. Gewoon een verschil in persoonlijkheid denk je dan. De ene sterk genoeg om te vechten, de andere te zwak. Maar dat is het antwoord niet. De tijd is het antwoord. Jasmijn is een meisje van nu, Dalia is een meisje uit de tweede wereldoorlog. Dalia wil overleven om de gruwel te kunnen navertellen, om haar verhaal levend te houden. Twee uiteenlopende verhalen, met toch in beide dezelfde rode draad, worden in dit boek samengebracht. Het geheel komt een beetje luguber over. Welk recht heeft Jasmijn om zich van het leven te willen beroven? Welke plicht heeft Dalia om te blijven leven? Baetens schrijft hiermee een boek dat raakt, dat aangrijpt. Niet enkel het personage Dalia lijkt sterker, ook haar verhaal is sterker geschreven. Het verhaal van Jasmijn is dan weer vlotter geschreven, helemaal in de tijdsgeest van vandaag. Dit maakt het contrast tussen beide natuurlijk nog groter. ‘Schuilen in regenbogen’ is een boek dat jongeren van nu wil confronteren en tegelijk brengt het op een erg hedendaagse manier het verhaal van een oorlog, de oorlog. Met de verhalen van Jasmijn en Dalia, op een speciale manier aan elkaar geweven, levert Baetens hier een sterk boek af, wat ook niet-liefhebbers van historische verhalen wel zal kunnen boeien.
Hide text