Stuk, het romandebuut van MTV-moderator Sarah Kuttner, doet vaak denken aan de bestseller Vochtige Streken van die andere succesvolle Duitse schrijfster, Charlotte Roche, die trouwens een ex-collega is van Kuttner.
In Stuk schetst de twintiger Karo haar levens- en lijdensgeschiedenis, die vooral vermoeiend is, want zowel gevoelens van pijn als geluk bezorgen haar stress, omdat ze binnen de kortste keren kunnen omslaan in een drama: 'Van kleinigheden raak ik gestoord, vanwege een mug word ik een olifant. En niet zo'n olifant van Pixar, maar een olifant die uit wraak kan doden'. Wanneer ze haar job verliest, afscheid neemt van een paar valse vrienden en een lauwe relatie stopzet, ruimt de moed plaats voor een bodemloos vat van negatieve gevoelens, de angst bovenaan. De voormalige eventmanager ontdekt hoe depressie vooral een 'fucking event' is dat ze zelf allerminst in de hand heeft. Juist dat gebrek aan controle maakt haar zo bang. Hierop volgen enkele pagina's van psychotherapeutische zelfreflectie, die de indruk wekken dat het hoofdpersonage toch wel wat weg heeft van de schrijfster, hoewel dat niet expliciet wordt uitgesproken.
Volgens de achterflap is Karo het typevoorbeeld van de hedendaagse mens: intelligent, zowel beminnelijk als agressief, nu eens overenthousiast en dan weer diep in de put, en met manisch-depressieve karaktertrekken die zich meer en meer beginnen te manifesteren. Alles moet snel gaan: kleren kopen zonder passen, liever een buffet in plaats van à la carte, liever een vals orgasme dan 'vervelende' seks. Karo is alleszins een vrouw van zo'n grote extremen ? zo is ze tegelijk een kinderlijk en verwend meisje dat dweept met Kerstmis en alle kitsch errond, én een kettingrokende perfectioniste ? dat er van identificatie weinig sprake kan zijn. Liever een slechte dan helemaal geen woordspeling, zo zou dan weer het motto van de roman kunnen luiden. Passages als 'Ik kijk in een andere richting. Van de oude richting heb ik toch al een stijve nek' of 'You can get it if you really want it. Ik want waarschijnlijk niet really genoeg' mogen dan wel een hoog MTV-gehalte hebben, ook dat kan op de duur gaan vervelen. Hetzelfde zou je kunnen zeggen van de huil- en paniekaanvallen van Karo, maar paradoxaal genoeg is dit meteen ook de meest 'verdienstelijke' eigenschap van deze roman. De grote openheid waarmee Kuttner haar eigen generatie aan de tand voelt, heeft vooral tot doel ? net als bij Charlotte Roche ? om taboes te doorbreken, deze keer geen seksuele, maar psychische. De maatschappelijke druk om zowel fysiek als geestelijk aan steeds hogere eisen te moeten voldoen, kan niet anders dan tot depressies leiden. Uiteindelijk bereikt Karo dan wel een modus vivendi, maar het gevaar loert voortdurend om de hoek. Iets meer rust zou nochtans de beste remedie kunnen zijn, zowel voor Karo's gemoedstoestand als Kuttners schrijfstijl. [Linde Roels] Hide text

Een 27 jaar jonge vrouw, die modern en snel leeft, verbreekt een wat saaie relatie. Op zichzelf aangewezen verliest ze de grond onder haar voeten en valt in een diep psychologisch gat. Deze depressie beschrijft de ik-persoon op ironische, maar ook oprechte wijze in consistent volgehouden populaire zinswendingen. Een vlotte roman met vindingrijke neologismen, die de moderne, gestresste (vrouw-) mens kan opbeuren, vooral ook door het geboden perspectief: herstel en een nieuwe liefde. De schrijfster (1979, Oost-Berlijn) is in Duitsland bekend als tv-presentatrice (Viva, MTV), wat mede bijgedragen heeft tot de bestsellerstatus van de roman, die mooi vertaald is. Paperback; vrij kleine druk.