Wies komt bij Mare logeren. Er is sneeuw gevallen. Eerst willen ze eigenlijk niet, maar uiteindelijk gaan ze avontuurlijk sporen volgen. Dan begint het weer te sneeuwen. In vijf hoofdstukken wordt een rustig verhaal verteld met oog voor details van de beleving van kinderen. Hoofdpersoon Mare is bekend uit eerdere verhalen van de auteur over het gezin met haar ouders en haar broers Geerten en Sil (omnibus 'Drakensnot met tumtummetjes'*). Het verhaal wordt regelmatig ondersteund door kleurenafbeeldingen in winterse tinten. De afbeeldingen staan soms los onder de tekst. Soms is de tekst in de tekening gedrukt wat de leesbaarheid vermindert. De lengte van de zinnen en het taalgebruik zijn afgestemd op het niveau van de gevorderde beginnend lezer. Het verhaal is eenvoudig en weinig sprankelend of creatief. Toch zal het door de details en de duidelijke aansluiting met de beleving van kinderen aanspreken bij lezers met AVI-niveau 4. Eerder verschenen in Leesleeuw 2004. Vanaf ca. 7 jaar.

Al meer dan 150 jaar is Zwijsen actief op vlak van leesonderwijs. Ze hebben niet alleen leesmethodes, maar ook een uitgebreid aanbod van werkboekjes, spelletjes, cd-roms, websites en uiteraard een zeer gevarieerd aantal reeksen. De serie ‘Ik lees’ richt zich op beginnende lezers. Na vier maanden leesonderwijs zijn ze in staat om deze aantrekkelijke boekjes te lezen. Het AVI-niveau varieert van 1 tot en met 4. De boekjes zijn zoals gewoonlijk zeer aanlokkelijk en ze sluiten zeer goed aan bij de belevingswereld van de kinderen. Als Mare wakker wordt kan ze haar geluk niet op: het heeft gesneeuwd. Alles is bedekt onder een enorm sneeuwtapijt. Vandaag komt ook haar vriendinnetje Wies logeren. Ze halen de slee tevoorschijn, houden een sneeuwballengevecht en genieten met volle teugen. Als ze wat gaan wandelen, zien ze dat ze sporen maken in de sneeuw. Ze gaan op zoek en vinden algauw nog meer sporen: een vogel, een poes, een hond, … Mare en Wies wanen zich al gauw echte spoorzoekers en volgen het spoor van een poes. Dat gaat eerst over de stoep, dan over de straat, langs tuintjes, onder een boom door, naar een bruggetje en dan … de polder in. Eigenlijk mag Mare zo ver niet gaan, maar als echte spoorzoekers kunnen ze niet anders dan hun opdracht volbrengen. Ondertussen steekt de wind op en begint het weer te sneeuwen. Mare en Wies krijgen het koud, maar willen niet opgeven. Ze besluiten hun spoor terug naar huis te volgen. Maar het spoor is weg door de verse sneeuw. De meisjes zijn moe en geven het op. Ze hebben het te koud. Klappertandend gaan ze zitten, denkend aan een warm drankje en lekkere koekjes er bij … Gelukkig zijn mama, papa en de broers van Mare al op zoek. De kinderen worden vlug gevonden, krijgen een warm bad en heerlijke chocomelk met appeltaart. Dit boekje is qua sfeer erg herkenbaar voor kinderen en voor volwassenen heeft het iets ontroerends. De fantasiespelletjes waarin kinderen zo kunnen opgaan en waar ze zich aan vastklampen in moeilijke situaties zijn heel goed weergegeven. De wazige, zachte illustraties in de bekende stijl van Harmen van Straaten passen perfect bij het verhaal.

Hide text