Other formats
Accessible formats:
Het eeuwige volk kent geen angst
×

Het eeuwige volk kent geen angst
Other formats:
Accessible formats:
Reviews
Wachten, wachten en nog eens wachten. Dat doen de drie meisjes uit een stoffig Israëlisch dorp tijdens hun dienstplicht. Yael wil als schietinstructrice niet verliefd worden op haar pupillen, Avishag loopt eindeloos wacht aan de Egyptische grens en Lea controleert Palestijnen bij een controlepost. Soms gebeurt er iets, en op de achtergrond is altijd de dreiging van een oorlog aanwezig. En de meisjes praten over jongens en andere meisjeszaken. Onder de oppervlakte speelt de gekte, die zo nu en dan de kop opsteekt. De Israëlische schrijfster (1987) schrijft empathisch en trefzeker over verveling en het wachten op... ja, waarop eigenlijk... Het vrouw zijn? Een oorlog of eindelijk vrede? Ron Leshem ('Als er een paradijs bestaat'*) schreef eerder een mannelijke variant op dit thema. Boianjiu maakt de cirkel nu rond. Kleine druk.