Dit boek gaat over het tienjarig jongetje Bennie, die een bullebak van een vader heeft. Zijn moeder en hij sluipen door het huis en maken zich zo onzichtbaar mogelijk als vader thuis is. Gelukkig heeft Bennie nog zijn grootvader, waarbij hij zich heel goed op zijn gemak voelt en bij wie hij altijd welkom is. Grootvader vertelt verhalen over vroeger, maakt grapjes en zingt liedjes. Hij is Bennie's "liefste mens". Hij wordt alleen ook een dagje ouder, en kan niet voorkomen dat de sfeer bij Bennie thuis steeds slechter wordt. Op een avond wordt Bennie's vader gestoord tijdens het televisiekijken, en hij geeft zijn moeder een klap. Iedereen doet alsof er niets gebeurd is, maar Bennie raakt helemaal van de wijs, vooral dan wanneer het nog een keer voorvalt, en nog een keer. Als zijn vader weg is, hoort hij zijn moeder vaak huilen, maar hij kan haar niet goed helpen. Hij is vreselijk boos maar voelt zich als een steen. Dan gaat Bennie's grootvader dood, waardoor zijn moeder zich nog ongelukkiger voelt, maar zelfs dan slaat zijn vader haar nog. Hierdoor wordt Bennie zo boos dat hij zijn vader in zijn gezicht slaat. Die schrikt daar zo erg van, dat hij het huis uitloopt en nooit meer terugkomt. Maanden later vraagt zijn moeder aan Bennie of hij zijn vader mist. Hij durft het niet toe tegeven, maar heeft soms best veel heimwee naar vroeger.

Hoewel de vorige vier boeken van Siska Goeminne een jonger doelpubliek hadden, is het haar in Ik was een steen ook gelukt om een pakkend boek te schrijven voor kinderen van 11 jaar en ouder. Bovendien gaat ze dieper in op het wezenlijke en tot dusver binnen de Nederlandstalige kinderliteratuur nog wat onderbelichte thema van ouderlijke agressie. Op heldere wijze worden de conflicterende gevoelens van de hoofdpersoon zichtbaar gemaakt: enerzijds de angst voor zijn agressieve vader, anderzijds de enorme woede en onmacht die de situatie met zich meebrengt. Het feit dat het indringende verhaal wordt afgewisseld met liedjes en foto's maakt het boek gevariëerd en minder zwaar. Bijzonder in dit verband zijn ook de poëtisch getinte dagboeknotities van Bennie, met daarin o.m. de volgende zinsnede "Ik voel me veel te oud om nog zo jong te zijn". Helaas geldt dit voor veel jongeren die tijdens hun jeugd heftige familiesituaties hebben meegemaakt: in heel hun doen en laten lijken ze ouder dan hun leeftijdgenoten. Een groot minpunt is de zeer slecht gekozen ontknoping in het boek, waarbij de hoofdpersoon fysiek geweld gebruikt tegen zijn vader. Dat een dergelijke actie een positief eindresultaat zou opleveren, is ongeloofwaardig en bovendien een ongepast en signaal naar jonge kinderen. [Danielle Obbens] Hide text

De 10-jarige Bennie (ik-figuur) is bang voor zijn gewelddadige vader die onvoorspelbare woedeaanvallen heeft en dan zijn vrouw slaat. Bennie maakt in een schriftje aantekeningen die bol staan van frustratie, angst en kwaadheid. Ook verzamelt hij hierin poëzie, zelfgemaakte kleine zwart-witkiekjes en woorden die voor zijn gevoel passen bij en synoniem zijn voor de spanning, kwaadheid en angst die de situaties oproepen. In principe lezen en bekijken we in dit boekje de inhoud van dit schriftje, waarbij vooral van de fotootjes een vreemde dreiging uitgaat. Alleen bij zijn grootvader vindt Bennie emotioneel onderdak, want zijn moeder vergoelijkt vaders gedrag ('een lieve bullebak'). Met opa praat hij over zaken als het leven na dit leven en of er wel een god is. Uiteindelijk komen zijn woede en frustratie tot een uitbarsting, waarop zijn vader vervolgens voor altijd spoorloos verdwijnt. Dit boek is zowel thematisch als literair een prachtig kleinood dat op indringende wijze inzicht geeft in de mentale gevolgen voor getuigen van huiselijk geweld. Vanaf ca. 10 jaar. Hide text