Met de gelijknamige film* verscheen een mooi uitgevoerd en stevig gebonden dun boek met glanzende omslag met een foto van de hoofdrolspeelster en de titel in wildwestaffiche-letters. Het verhaal dat met de titel 'Mooi leven' in 2005 in een verhalenbundel voor basisschoolverlaters stond, gaat over de warrige opa van de geadopteerde Grace. Hij wordt door de familie onder curatele gesteld en moet naar een verzorgingshuis. Maar daar is hij het niet mee eens. In het voorwoord vertelt de schrijver dat het verhaal de oorsprong van de film was, maar dat er heel veel aan gesleuteld is voor het filmscenario. Grace is in de film bijvoorbeeld niet geadopteerd. Door grote letters en ruime bladspiegel is het korte verhaal tot 46 bladzijden uitgerekt, maar het blijft ook door de snelle overgangen en het ontbreken van diepgang het kenmerk houden van een novelle. Goed leesbaar en aantrekkelijk voor kinderen die hiermee kunnen zien hoe een film tot stand komt. Achterin foto’s uit de film. Vanaf ca. 10 jaar. Hide text

Naar aanleiding van de film ‘Mijn opa de bankrover’ brengt Lemniscaat het oorspronkelijke verhaal uit in boekvorm. Nu ja, boek, eigenlijk gaat het meer om een novelle. Door het katern met filmfoto’s en het voorwoord van de auteur zelf, krijg je ongeveer zeventig pagina’s, mede te danken aan het bijzonder grote lettertype. Het verhaal verscheen dan ook eerder in een bundel voor de laatstejaars van het basisonderwijs in Nederland en was dus niet echt bedoeld om als afzonderlijk boekwerk te verschijnen. Tot er dus een film kwam.
Het verhaal dan. Grace is een geadopteerd Colombiaans meisje dat het best naar haar zin heeft in haar Nederlandse gezin, al heeft ze wel een diep verlangen om haar Colombiaanse oma weer te zien. Daarom denkt ze dat het slim is om haar opa in haar reisplan te betrekken. Hij is namelijk in een verzorgingstehuis gestoken door de familie omdat hij wat vergeetachtig is. Opa heeft het daar niet naar zijn zin en hij beschikt over het geld dat nodig is om vliegtuigtickets naar Colombia te betalen. Probleempje is wel dat het geld op een bankrekening staat waar hij geen vrije beschikking meer over heeft. En dus rest er niks anders dan de bank te overvallen …
Na 35 jaar schrijven heeft Sjoerd Kuyper wel in de vingers hoe hij een vlot verhaal moet neerpennen. Grace en haar opa zijn sympathieke personages en al is het verhaal wel zeer wensvervullend en daardoor wat ongeloofwaardig, het zorgt wel voor een lekker wegleesmoment door de humoristische verteltrant. Bovendien vestigt het terloops de aandacht op ouderdomsvergeetachtigheid (en de soms te snel gestelde dementiediagnose) en adoptie.
Kinderen die niet graag lezen en toch een boekbespreking moeten maken, weten bij deze naar welk boek ze kunnen grijpen. Al moeten ze er zich niet vanaf willen maken door de film te bekijken en het boek achterwege te laten, want de twee versies schijnen nogal van elkaar te verschillen, zoals de auteur in zijn voorwoord aangeeft. Volgens mij heb je trouwens minder tijd nodig om het boek te lezen dan de film te zien.
Hide text