Seppe is 10 jaar en heeft kanker. Hij wordt op zijn verjaardag opgenomen in het ziekenhuis, geopereerd en moet daarna allerlei kuren ondergaan. Aanvankelijk is hij erg in zichzelf gekeerd en lusteloos. Dat verandert als hij een boek leest over het leven van de Sioux-indianen in Amerika. Hij vereenzelvigt zich met een sterke indiaan en put daar kracht en moed uit. In een van de verhalen leest hij over de betekenis van een totemdier waarna hij droomt over een wolf. Verhaal in de ik-vorm over het doorzettingsvermogen en de moed van een kankerpatiëntje. Op de doelgroep afgestemd taalgebruik. De gedeelten die de hoofdpersoon leest over de indianen zijn cursief, in zijn geheel weergegeven. Vooral geschikt ter bemoediging van kinderen die het door deze ziekte zwaar hebben. Klein formaat, met passende, wat geheimzinnige omslagillustratie. Vanaf ca. 9 jaar.

Naar aanleiding van een televisieprogramma over kinderen met kanker heeft deze schrijfster een verhaal geschreven. In het voorwoord schrijft de auteur: Wolf is een fictief verhaal over een jongen met kanker die uit zijn dagdromen over Amerikaanse indianen en totemdieren kracht put om zijn demonen te verslaan. Het verhaal is in de ik-persoon geschreven. Seppe is een introverte, wat verwende jongen, die aanvankelijk heel veel medelijden heeft met zichzelf als de ziekte hem treft. Als op een dag zijn ouders een boek meebrengen over het leven van de Sioux-indianen en de verpleegster die hem verzorgt zegt dat haar voorouders indianen waren, put Seppe daar veel kracht uit. Dit verhaal is heel toegankelijk en vlot geschreven. De schrijfster heeft een groot mededogen voor zieke kinderen en wil hen op deze manier een hart onder de riem steken. De informatie over de Sioux staat cursief gedrukt. Spijtig genoeg wordt het verhaal wat te afstandelijk verteld. Nergens wekt het bij het lezen enige ontroering op. Ook komt dit tienjarig jongetje wat onecht over. Daardoor klinkt het hele verhaal wat geforceerd. Er zijn al indringender verhalen geschreven over dit onderwerp.

Hide text