Twee meisjes met bijna dezelfde naam, Linn en Lien, zitten bij elkaar in de klas, spelen een dubbelrol in een toneelstuk. Wat eerst een veroordeling tot elkaar lijkt, wordt een hechte vriendschap. Uit verveling sluiten ze een weddenschap om een jongen. Wie de opdrachten die ze elkaar geven het beste uitvoert, mag hem hebben. De uitdaging in de opdrachten gaat uiteindelijk te ver voor Linn. Lien moet leren omgaan met de schuldvraag, het gemis en het feit dat Linn nooit uit haar leven zal verdwijnen. In 126 pagina’s ontrolt zich deze adembenemende tragedie. Vanaf bladzijde één weet de lezer dat er iets ergs is gebeurd, maar het geheim wordt pas aan het eind onthuld. Het verhaal wordt verteld vanuit Lien in de ik-vorm. Ze is opgenomen in een kliniek en in flashbacks keert het verhaal terug. In het heden is er Natasja, een cliënte, Els, de therapeute, de ouders van Lien, en Jens, haar buurjongen die verliefd, begripvol blijft en die hoop biedt voor de toekomst. Een verhaal waarin elke innerlijke worsteling in een duidelijke, heldere taal tevoorschijn komt. Het verhaal kan door zijn taalgebruik en benadering een steun zijn voor jonge mensen die moeten omgaan met verlies. Goed voor levens- en leeservaring. Vanaf ca. 14 jaar. Hide text

Wat een saaie zomervakantie dreigde te worden voor Lien en Linn wordt één van de spannendste van hun leven. Lien en Linn sluiten een weddingschap af om een mooie jongen te versieren waarop ze allebei een oogje hebben. Gespreid over een week zullen ze elkaar drie opdrachten geven. De meisjes wankelen op de broze koord die vriendschap kan worden als je elkaar op 'durf' uitdaagt. En vallen doen ze allebei. Linn stort te pletter van een gebouw - ze had hoogtevrees - en Lien herstelt van haar 'verscheurdheid' in een instelling. Via flashbacks van Lien krijg je als lezer inzicht in haar vriendschap Linn en de tragische afloop. Op een dag stond Linn voor haar neus in de klas, een naamgenote met dezelfde passies: toneel en mooie jongens. Ze deden alles samen tot het noodlot zich voltrok. Lien overdenkt haar leven en hoe haar bestaan alleen nog maar een hel is voor haar; na de dood van Linn verblijft Lien in een instelling. Ze zoekt weinig contact met haar omgeving. Bij de psychologe is ze kampioen in het zwijgen. Haar ouders heeft ze niets te vertellen, ze wisten heel weinig van elkaar. Onvermogen en onwennigheid troef. En toch krijg je gaandeweg een zicht op Liens verscheurde wereld, waar ze soms zelf niets meer mee te maken wil hebben. Maar gaandeweg komen er barsten in haar defensieve houding. Jens - de buurjongen van Lien - komt haar heel vaak bezoeken. Eerst wil ze niets te maken hebben met dat 'jongetje' waar ze als kleuter spelletjes mee speelde.  Stilaan snauwt ze hem minder en minder af en laat ze hem toe, beetje bij beetje. Zo ook de psychologe en haar leefgenoten in de instelling. Het wordt niet gemakkelijk voor Lien. Ze weet dat ze zonder haar beste vriendin zal moeten leren leven en dat ze de schuldlast zal moeten leren kwijtspelen, tot ze weer kan lachen naar het leven en vooral naar Jens, die stapel is op haar is. Dit is een aangrijpend verhaal met heel veel gevoel en inlevingsvermogen geschreven. Tine Bergen is erin geslaagd in de huid van een tiener te kruipen en de hevige gevoelswereld op die leeftijd mooi in kaart te brengen. Het ontroert en sleept je mee als lezer. Dit is een sterk verhaal, ook een aanrader voor opvoeders.

Hide text