Dit door een historicus geschreven boek is onderdeel van de uit meerdere delen bestaande geschiedenis van de Nederlandse literatuur. Het behandelt de geschiedenis van de literatuur in de Zuidelijke Nederlanden in de periode van 1700 tot 1800. Het is de tegenhanger van het deel 'Worm en donder' (2013)* door Inger Leemans en Gert-Jan Johannes dat over dezelfde periode gaat, maar dan over de ontwikkelingen in de Noordelijke Nederlanden. De achttiende eeuw staat bij letterkundigen bekend als saai, maar volgens Verschaffel is dat niet helemaal terecht. Hij beschrijft ontstaan en gebruik van Nederlandstalige teksten voor het theater, voor feestelijke gelegenheden, om te moraliseren of in de talloze rederijkerskamers. Alle dragen ze de sporen van de chaotische politieke context, de oorlogen en de meertaligheid. Voor de meeste teksten in deze hele periode geldt dat ze qua inhoud en ambitie negatief zijn beïnvloed door een kortzichtig naar binnen gericht particularisme en nationalisme. Het boek is erg goed geschreven en mede hierdoor ook voor niet-specialisten interessant. Een standaardwerk. Hide text